bij de eik – bob elias

door bloemkool
ben ik niet langer boeddhist
besef ik in de klauwen van de nacht

onder een boom met ambitie
sprokkel ik eikelhoedjes
één per française

leg ik je hemel bloot en fluister
brokstukken door de dampkring
de nacht likt sleets zijn koele staart

Reageer