vocht – jacques santegu
Regen sijpelde binnen langs het dak
tot ook dat neerviel
uiteengespat onder water verdween
Kaders lekten hun portretten
kop
de sterren in
munt
over bodems uitgezaaid
Een dakloze, geschoold in de nacht
duikt in zijn fles maar slikt
niets dan zeepokken en bakstenen
goed gedicht, leuk spel van woorden
beeldend ook
graag gelezen