tijdens het journaal
stiet ik
op een zebrapaard
deed ik haasje-over
om niet achterop te raken
Resultaten voor het trefwoord jacques santegu
fietste grootvader onder zijn jas
varkens over de grens
snuit tegen snuit, poten rond
de nek
als een slabbetje pensen
hesp en spek
in zijn zakken bruine zeep
waarmee hij ’t varkensmondje
voerde, zodat het krijten
ophield, ’t varken
zeep bleef slikken
’t is te zeggen …
en af en toe wat bellen boerde
de honden kocht grootvader om
met beetjes vlees
ook die beesten bleken uitgemergeld
voor hen haalde grootvader
maar al te graag al zijn zakken leeg
Baby: oedoetieda
Moeder: Oe da tie da doe?
Oe da tie da dassa doe.
Baby: doetieda
Moeder: Da tie da doe?
Assa doe tie da.
Baby: doedadoassa
Moeder: Hahahaha!!
Oe doe hie da do assa?
Da tie da dassa doe da doe do?
Baby: assadatiedadoedoedado
de taxichauffeur wacht geduldig af
meter al rigore di tempo
zijn slapen klemvast in zijn pet
hun benen schurkpalen
stengels met twee
stekels
twee vraatzuchtige muiltjes
residu van
fraaie edelsteentjes
de trossen vers geplukte druiven
rondom uitgekookte halzen
blozende Griekse personages
de suikerkaravaan
van
kolonel karamel
gezichten achter maskers
wimpers stuifmeeldraden
huid gaaf, overdrachtelijk
en zacht
gezichten versneden
met smacht –
blauwrood vruchtvlees
zonder pit
er vakkundig uit geretoucheerd
hun gefleem de krolse katten
de romantiek
van botanische tuinen te midden
een mediterrane stad
de taxichauffeur wacht geduldig af
meter al rigore di tempo
zijn pet klemvast tussen zijn slapen
‘wc-potje afgewerkt met chocoladecrème’
(ook het
potje zelf eetbaar
meer zelfs: de tent integraal)
Wij hadden geen tafels gezien, geen mensen, geen obers
geen restaurant
maar hadden copieus gegeten
onze magen die geen eten meer konden schragen
vrouwen slaan wodka
na wodka uit huisjes
van tuinslakken
achterover
als heksen dansen ze
met de rokken tussen
hun tanden
steeds dichter om
de vuurhaard heen
lossen vreugdeschoten
terwijl hun slipjes
branden
met de vijand mee
Hij sleutelt aan een autobom
Houdt zich van den domme
Men noemt hem: eenzame wolf
Een heuse indianennaam
Bijzonder fenomeen
Voor deze doorsnee Noorse
Kunstmestverzamelaar
Regen sijpelde binnen langs het dak
tot ook dat neerviel
uiteengespat onder water verdween
Kaders lekten hun portretten
kop
de sterren in
munt
over bodems uitgezaaid
Een dakloze, geschoold in de nacht
duikt in zijn fles maar slikt
niets dan zeepokken en bakstenen
Mijn moraal ligt in de kelder te trekken aan zijn ketens.
Dagelijks wordt het een rauwe biefstuk toegeworpen of
laat ik er een ouwe kalkoen op los.
Het moraal weegt, droog aan de haak, 71 kilogram
meet om en bij de meter tachtig.
Het moraal leent zich uitstekend tot een gezellige
avondwandeling in een donker bos.
(op het strand lopen loslopende honden te veel gevaar
ik kan daar moeilijk mijn karwats tevoorschijn halen)
Het hart daarentegen gebiedt het te voeren met biefstuk of kalkoen.
Dagelijks laat het mijn moraal even uit.
Het plaatst voor hem zelfs advertenties in de krant.
Het weegt een minimum aan grammen
is gelegen achter een kas vol ribben, dolle temperaturen
en bloedt onophoudelijk, zomaar zonder reden.
‘zusammen gehen’
Recente reacties