Er zijn vragen die ik haar niet durf te stellen
Gelukkig is er een indiscrete magazijnier aanwezig
Ik denk dat het haar broer is
Hij leunt tegen een doos, er zit een verwarmingsketel in
Niemand heeft die ketel besteld
Een kat die voor twee verwerpelijke mensenkinderen ‘Blanche’ heet
Likt een spreeuwenlever van het terras
Het zijn de kinderen die de spreeuw hebben vermoord
Maar niet voor de kat hebben ze de spreeuw van het dak geschoten
Hun grootvader is trots, ze krijgen geld om kauwgom en lijm te kopen
Hij is niet naïef, hij weet ook wel dat ze niet zullen knutselen
Dat alles moet verbrokkelen en dat iedereen wrokkig is.

De magazijnier zegt dat mijn moeder die ketel moet kopen
Het is haar broer niet en wanneer hij weg is blijkt de doos leeg te zijn
Hij leunde zo overtuigend, maar niemand is geschokt en
De doos wordt een plaats om veilig te bevallen
Veilig bevalt Blanche van drie dode kittens, de vierde piept
Niet lang, lijm hoopt zich op in haar longen.

Bellen worden geblazen tot ’s avonds laat en
Later wordt er gedronken op de lege plek die de ketel inneemt
Mijn moeder morst mosterd en wijn en lacht alsof er niets te lachen valt
Grootvader is niet trots, hij huivert
De verwerpelijke mensenkinderen onderwerpen hem aan een obscene choreografie, ze nemen zijn handen, ze strelen hun borsten
Nu hangen ze vast en is het bedtijd.