ik kan niet ontsnappen aan mijn kunstjes – delphine lecompte

Ik heb het beloofd aan de oude kruisboogschutter
In een matte droom waarin hij een jongere versie was
Heb ik hem beloofd dat ik de dringendheid uit zijn dag zou zuigen en
De leeuwenpoten zou boenen tot de klauwen stomp en hij razend
Maar dit gaat voor, omdat het tastbaar en vochtig zonder gaten is.

Het is een roofvogel die op extreemrechtse propaganda krijst
Alsof hij een radeloze houthakker in een dienstlift is
Nu kijkt de verpleegster hem aan alsof hij een straatnaam is
Waarvan een letter is uitgewist om er een obsceen woord van te maken
De oude boerin met de lekkende schenen zegt dat het zijn schuld is
omdat hij nooit genoeg achterdocht bezat en meezong met Hongaarse vissers.

Terwijl de roofvogel zich ontdoet van zijn beschamende namen
Likt de oude kruisboogschutter zoute obstakels van mijn bladen
Daarna eet hij een homp kaas en vraagt hij zich af of er iemand te wreken valt
In zijn hoofd streelt hij mijn dijen die gebruind zijn van het complexloze ploeteren
Wanneer de propaganda onleesbaar is geworden heet de vogel nog steeds René.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK