met mijn wenkbrauwen
hang ik aan de stoeprand
dit kikkerperspectief
biedt nieuwe mogelijkheden
de stroom van de goot
gaat voorbij het riool in
vervuiling van de straat
verdwijnt als sneeuw
ik vlieg hier in spiegelbeeld
door lucht en wolken
anaeroob als ik ben
een bevrijdende vlucht
thuis in het slijk der aarde
proef ik de bitterheid
leef ik het leven
als baggeraar, elke dag
…
er dreef, niet zo lang geleden
een fris groen blaadje
het stemde mij tot nadenken
wat als ik dat loof was…
[…] Groensel Nou voor mij…, hoeft het niet Uluru This entry was posted in gedicht and tagged gedichten, krakatau, poëzie.Bookmark the permalink. Plaats een reactie […]