gedachten springen als lammeren rond
en de zwetende zon schittert in zout,
ik heb die niet nodig om mij te verzengen;dat kan ik zelf

woorden als hagelstenen

vastgeklonken in gebarsten klei
de nagels breken bij het uitgraven en
het moet haast onmogelijk zijn een foto
te nemen van dit licht, of noem jij dit

duisternis?

gieren pikken in karkassen op de
stoffige vlakten
en het gewicht van het rottend vlees belet
hen weer op te stijgen; niets stijgt op,
er is geen lucht

water mij, als je kunt