je zwijgt het is beter zo en stil
weet ook niet wat te zeggen nu
staren we naar het plafond
woorden zijn verraderlijk
dat je me bedonderd hebt
het kan me niet meer schelen
en je leugens ook geen moer
zou zelf niet graag te biecht gaan
en wat onvergeeflijk leek
dat je jezelf verloochend hebt
blijkt in het vroege licht
de signatuur van ons verbond
Als je achter de feiten aanloopt heb je het zelf niet in de hand en laat je het aan
het lot over uiteindelijk verlies je dan op de langere termijn alsnog.
Er is een grijs gebied waarbinnen veiligheid en kosten voor veiligheid elkaar in
de weg zitten. Soms is het beter zo zuinig mogelijk te spelen, soms is het beter
om iets hoger te gaan zitten en met een extra investering je zekerheid, je
informatie af te kopen of te kopen.
(fictie)
Stel er staan een groep demonstranten op het Malieveld te protesteren tegen
het kraakverbod. Zij hebben allemaal azenkrakers zoals Q9, 67 en J8 in hun
handen, en maken opmars naar het binnenhof. De enige manier om die
demonstranten te stoppen is met genoeg druk (macht, geweld) van de politie om
ze zo af te schrikken dat zij niet met de laatste kaart op de river onze azen
(het kraakverbod) kraken. Met andere woorden, om iemand echt te laten passen
moet je hoog inzetten en mag je geen slappe inzetjes gebruiken, als je niet
hard genoeg speelt zullen die demonstranten altijd je azen kraken of de code
van de kluis verbeteren, wees daarom streng maar rechtvaardig als je recht
op de pot hebt en zet zeker niet te zwak in, het is meer een kwestie durven
(die koude plens water over dat ei uitstorten) dan van denken, want je weet
als die laatste kaart er nog niet ligt en het binnenhof is nog veilig
– dat je niet hoeft te verliezen als het op de laatste kaart (de confrontatie)
aankomt daarom is wat dat betreft verdediging je beste wapen om op te eisen
waar je recht op hebt.
(realiteit)
Overigens is de dag dat het pas echt gerechtvaardigd is om het kraken van
huizen te verbieden ook een dag dat er niet meer geruild hoeft te worden,
geen bloed met bloed vergolden meer wordt en de oude wet: oog om oog,
tand om tand vervangen wordt door de wet: gelijke voet, gelijke munt.
Op dit moment nog een utopie voor het grootste gedeelte van de wereld
en dus ook Nederland, helaas.
Soms verlies je omdat je echt pech hebt
maar dikwijls liggen de kaarten er gewoon al
en verneuken mensen het uiteindelijk allemaal zelf.
(voor)gevoelens liegen niet, maar worden wel soms verkeerd begrepen, mis gevat of verkeerd geïnterpreteerd.
Kent iemand iemand
die ooit iets heeft gewonnen
met een FB Winactie?
Zo van dat je iets deelt
en dan kans maakt?
Of heb je zelf weleens iets gewonnen op FB?
Ik hoor namelijk nooit
dat iemand daar iets mee wint,
vraag mij af of er uberhaubt
bij dat soort acties weleens
winnaars uitkomen, of dat bedrijven
het gewoon als een handige lokker
gebruiken om te zorgen dat je reclame
voor hen maakt….
Op klaarlichte dag lig ik in bespottelijke kleren op een lekke orka
Sluit ik mijn ogen dan hoor ik de Zee niet beter
Naast mij ligt een ontslagen nachtverpleger op een Guns ‘N’ Roses handdoek
Zijn zwembroek is te krap, zijn ontslag te wijten aan mij
Dek ik mijn oren af dan zie ik zijn bult veel scherper.
Hij staat op en vraagt: ‘Pistache of aardbei?’
Ik haal mijn schouders op
Wat moeilijk is liggend op een lekke orka
In een klemmend ziekenhuishemd, de ontslagen nachtverpleger blaast
Een denkbeeldige kamelenwimper van zijn duim en vertrekt.
Wanneer hij uit het zicht is verdwenen pomp ik de orka op,
Daarna prop ik de Guns ‘n’ Roses handdoek in mijn kinderachtige rugzak
En benader de Zee zonder zichtbaar ontzag; zichtbaar ontzag is belachelijk
Ik wil niet belachelijk zijn, toch alleszins niet in mijn geboortestad
Dus trek ik het ziekenhuishemd uit en waag mij in het water.
Een dag later ontwaak ik in het huis van een koddige blikslager
Hij verliest zijn koddigheid wanneer hij mij aframmelt
Met een onvolledige petanqueset (de cochonnet ontbreekt)
Ook al ben ik dat gewoon, koddig wordt het nooit
Maar achteraf is hij lief; hij pelt meer dan 20 garnalen voor mij.
Zelf kan ik ze helaas niet pellen
Voorlopig liggen fijn motorische handelingen buiten mijn bereik
De hond van de blikslager likt ingebeelde bearnaisesaus van mijn schenen
Knijp ik mijn neus dicht dan mis ik de nachtverpleger feller.
Dat wat was, en er nog steeds zo mooi uitziet, dat wat was, en zoveel problemen geeft, dat wat je wil en niet meer wil, dat wat je verward, wat de vrede verstoord, de leegte wegneemt, de angst overwint, het dal dieper maakt en de berg hoger, dat wat was, als een spel op een glad wateroppervlak, de viool langs de snelweg, het verhaal dat allang afgesloten had moeten zijn, omdat het was, was, was, was, was, maar het houdt me vast, maakt en breekt de dag, dat wat je grijpt op de grens van leven en dood, je wraakt als je te dichtbij komt en naakt naast je moeder op de bank zet als je een grote bek hebt, waar je verveeld thee met te veel suiker drinkt en vogeltjes telt op het muurtje, alsof alleen de krant nog zegt welke dag het is, en zelfs een blauwe maandag kan voelen als een zorgeloze zonnige zondag zonder angst. Was je maar hier om het zelf te kunnen zien.
Het leven is een harde leerschool
de meesten hoef je niets te zeggen
ze hebben
geen werk, geen huis, geen land
lopend over straat
op zoek naar een kop koffie
en een knaak
we geloven allemaal ergens in
de gastvrouw heeft zoete koekjes
niet zelf gebakken natuurlijk
stilte valt,
de klok slaat,
een hap adem
voordat ik verder praat
Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig,
ik heb het niet op straat gegooid,
niet geslagen,
niet geaaid,
niet één keer nauwkeurig bekeken.
Ik houd mijn handen thuis en sluit bij voorkeur mijn ogen.
Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig,
nee schudden,
zuchten,
steunen,
uitblazen van niets,
daar ben ik grotendeels mee bezig geweest.
Ik behoor bij uitstek tot de mensensoort dat men oproept te ontwaken
ter verbetering van het een of ander.
Met het leven weinig doen
is iets waarvan ik merk dat anderen dan ik zich er ongemakkelijk bij voelen.
Aangezien ik niet van plan ben me zelf ongemakkelijk te gaan voelen ga ik gewoon door
met het leven weinig te doen.
Ik zeg: laat het maar een opdracht voor die anderen zijn
hun gevoelens van ongemak te leren beheersen
terwijl ik mijn leven alweer niet oppak
hangend in een stoel
volle dagen naar iets staar
waarvan ik niets verlang
het minste een droom of idee waaraan ik zou kunnen werken.
lichtvoetig gracieus
rond en vriendelijk
dan de beweging
fors en vierkant stampend
overgaand in zwaar lomp
traag en uitgebuikt
een boertige figuur neerzettend
gevolgd door een ontmoeting
een flirtende blik
een uitnodigend gebaar
de dranklucht kun je bijna ruiken
dans of het leven zelf
Dit schreef zichzelf, nadat ik het zo fysiek neerzette.
Recente reacties