verlaten van groen
ingetogen op jezelf
je naaktheid ten toon
zo sta je daar, moederziel
mijn meelij is gewekt
terwijl het een natuurlijk verloop is
toch…
je grandeur van weleer
komt weer, dat weet ik
toch…
op pijnlijke wijze wordt blootgelegd
de onvolkomenheden opgelopen
tijdens storm, droogte, hitte, natte
en toch, ben je volmaakt
een overlever van tijden
schenker van wijsheid
mensenfluisteraar…
hanny, dank voor je mooie fb, haha die ireentje lol ja
de … tsja das mijn makke… gedachtenpuntjes, even stoppen? en dan verder, zoiets
dank nogmaals!
leuk
groet
Ook ik vind deze heel mooi. De solitair staande boom die alles meemaakt. Het mooiste vind ik de boom als mensenfluisteraar.
Daar heeft Irene niet van terug.
kleine opmerking: Vanwaar die >voor mij dan toch< storende puntjes?
Op gedichten.nl heb daar ook gedichten van jou gelezen,
vind ze verrassend, heel mooi
hoi tijsterblom,
hartelijk bedankt! doet goed!
gr
ha monique,
dank je wel! waar? als ik vragen mag?
gr
Dat had ik ook wel even mogen zeggen, dat ik het een mooi gedicht vind!
Heel erg mooi, las deze al eerder
Dank!
ja raar he, die verschijnen ongewild hoot, heb ik niet ingevoerd hier…
groet
Wat is de bedoeling van bovenstaande reactie?
Dat is wat we noemen een ‘pinback’. Een link naar dit ‘artikel’.
[…] Geen titel […]