verlaten van groen
ingetogen op jezelf
je naaktheid ten toon
zo sta je daar, moederziel
mijn meelij is gewekt
terwijl het een natuurlijk verloop is
toch…
je grandeur van weleer
komt weer, dat weet ik
toch…
op pijnlijke wijze wordt blootgelegd
de onvolkomenheden opgelopen
tijdens storm, droogte, hitte, natte
en toch, ben je volmaakt
een overlever van tijden
schenker van wijsheid
mensenfluisteraar…
kleffe hitte van-
daag zegt de man
hij lacht zolang
de aandacht duurt
dan begint het
zacht te regenen
langzaam druipen
de maskers af
Vroeg op pad
ik fiets de heuvel af
het is nog koel
in de schaduw van een oude beuk
liggen koeien
wachtend op de hitte die komen gaat
kauwend en stomend
Betuws landschap bij opkomend onweer
Wodanseik Zomerweelde
hoestend en rochelend
schilderde hij de omgeving
op zoek naar een toon
die hij gekleurd grijs noemde
het Barbizon van het noorden
in onmin met zijn mecenas
op De Hemelsche Berg
ik zie nog steeds die schilderijen
Genève St Ange Brussel Amsterdam
telkens kwam hij terug
nauwelijks volwassen
is het afgelopen
het houthakkersdorp in het forêt
de Fontainebleau heeft hij nooit gezien
mijn dorp heeft een weggetje naar hem vernoemd
zon brandt straat tot dampende zee
asfalt vervloeit, kokende kraaien
krassen laatste krakra’s dwars
door kolkende witte strepen
vermicelli-soep heen
met daarin
daarnet nog
haastige auto’s als balletjes staal
de kinderen verdwaasd achter ramen
steken nog zwaaiende handjes omhoog
alles loopt over de randen en de klaarover’s
ontbreken in deze straat uitgerekend vandaag
Recente reacties