gisteren heb ik de hele dag
getracht je te bereiken, het was
maar een steenworp
ver

ik gooide
heb niets geraakt, dacht ik,
wat toch echt niet de bedoeling was
missen

cirkels verschenen wel, vreemd geruit
als doorkruist door zwembewegingen van
enkele onderwaterdieren waaronder
‘t bootsmannetje

ribbels rode zon deelden zich ook
met wiskundige keurigheid
raakten kant nog wal, maar jij zit diep,
weet ik

je zei dat ik uit klei getrokken was,
ik weet nog steeds niet hoe
ik dat moet zien

nu sta ik op de kant, zoveel is zeker
en dat jij mij niet hoort
vind ik tamelijk overdreven