de goden grijnzen
kijken zwijgend neer op mij
in stil verwijt

want zij houden enkel
van hen die jong sterven
opgejaagd en afgeleefd

in de spiegel vertellen lijnen
over verloren kansen
te lang gewacht
te weinig geleefd
te veel weggegooid

als een huidenge jurk
stroop ik mijn leven af
een glazen vogel vliegt door de kamer
valt voor mijn voeten stuk