Deze nacht is een zwijgend gedicht,
dat eerlijk spreekt, samen in gedachte
als een traag lichaam dat vrijt, dat zweet
in een levende geest
in een droom
die leeft
alles lijkt wit
maar waar wit is, waar wit is
is rood
als het bloed dat kruipt
dat kleeft
afhankelijk van het maanlicht
het beest dat overleeft
Deze nacht is een zwijgend gedicht,
als de waterdieren diep onder water grommen
deze nacht is een zwijgend gedicht
Uitspreken maakt alles erger.
Resultaten voor het trefwoord zwijgend
s`nachts draait Aysun rond de moerbeiboom
dient wolven van repliek
bij dag schroeft ze zwijgend
de deksels op de potten in de geleifabriek
Er is een prijs voor alles, ook voor zwijgen en het lam
dat ritueel aan mootjes wordt gehakt en opgestapeld in
snackbar Shalom aan het spit rond draait om de as
van het kwaad langs het vagevuur wentelt en ziet
dat het goed is hoe alles overloopt in elkaar
begoten met knoflooksaus, gegeten met gebroken
brood weg gespoeld met cola door het lijf
dat hunkert naar de poëzie van Augustinus
de clown met de zeven wonden, terwijl Judas
door de speakers schalt: neem dit brood neem
dit lichaam, neem plaats in snackbar Shalom.
Er is een plaats voor wijzen aan de bar
en voor dwazen aan het raam. Ik doop
mijn frietjes in onschuld. Ik betaal
voor mijn zonden ik bedank Maria
en offer mijn dagen ik sluit mijn maag
af met zoute yoghurtdrank ik weet
dat alle leven leven is ik zal spellen
hoe de letters langs het raam geslingerd
zijn zoals ik tussen hoop en vrees en bid
dat er ook nog ooit een gerecht
mag zijn maar weet wel beter hoe
de wereld draait aan het spit.
Dit is zoals ik het bedoeld heb.
Ik geef het over in uw handen.
Deze stad die sleutels heeft
zal vleugels vinden om te vliegen
te ontsnappen aan dit lijden
deze spelfout van de tijd
het zal heel en zwijgend zijn.
Naaktslakken die zijn pad kruisen
overrijdt hij altijd stuk voor stuk,
bewust keert hij vervolgens om,
fietst nogmaals over glibberige brei.
Hun niets moet overduidelijkst zijn.
‘Hij heeft vast een slechte jeugd gehad’,
zeggen mensen die het zien. Alles wat
hij zwijgend doet zegt: ‘Godverdomme’.
Slakken zijn te traag voor deze man,
die iedereen straks tegenkomen kan.
Wolkjes adem rond een man
blijven hangen in de lucht
als een hele diepe zucht
niets dat ze verdrijven kan.
Want de lucht is roerloos, kil
alles staat verstard en doods
niets wat meer bewegen wil
zelfs de kinderen zijn stil.
de goden grijnzen
kijken zwijgend neer op mij
in stil verwijt
want zij houden enkel
van hen die jong sterven
opgejaagd en afgeleefd
in de spiegel vertellen lijnen
over verloren kansen
te lang gewacht
te weinig geleefd
te veel weggegooid
als een huidenge jurk
stroop ik mijn leven af
een glazen vogel vliegt door de kamer
valt voor mijn voeten stuk
Recente reacties