Voor het eerst zie ik jou
naar mij kijken. Eerder
loerden we achteloos op prooi.

Wie komt jouw geheugen redden?
Wiens verleden staat ons nog bij?

Jij stormt op mij aan,
de ogen naar boven gericht.

Maar toen rommelde het ook al,
toen hoorde ik je ook niet klagen.

Begraaf mij niet onder de ijle lucht,
mijn lieverd, heupwiegend met een verschraald lijf.

Verzwijg mij in gedeelten,
of zet mij plotseling buiten.
Jij staat op een rots,
ik klots door de meren.