Vruchten rood
karmozijn, rood
liggen op een kleed
grijs, zwart, zachtgeel, lichtbruin,

schaduwen vlekken
brullende leeuwen
met wijd open bekken
liggen hier verborgen, eeuwen

achter tralies van goud
een kooi als zwerk
ik heb mij verstout
onder te duiken in werk.

…werkende geest, Atlas liet de bol rollen
werk Atlas, de geest liet de bol rollen
werkende rollen, liet de bol Atlas de geest…

Ik tors de wereld in mij
verborgen betekenissen
zwarte gaten, zwart van tijd
platgewalste ruimte
die je kunt overbruggen
door te doen alsof

door je een voorstelling
te maken van wat er buiten
de overgeleverde traditie ligt

door je voor te stellen
dat je aan de grens
van jouw voorstellingsvermogen staat
en de grens niet vermag te passeren

hier zul je dan
terug moeten keren
met je rug naar het gekende

bekende onverklaarbare bekentenissen
in het zwarte buiten
van wat je niet is verteld
dat je uitnodigend verplichtte
te blijven.

De grenswachter negeerde
jouw wachten aan de grens
tot je besluit te aanvaarden
dat je zelfs de grens
van jouw vaderland niet kunt overzien.

De grenswachter negeerde jouw blik
naar binnen
in een buiten dat ongekend is
terrein veroveren dat niet van jou is
is als wandelen
op blote voeten
in een koel stromende beek,
waarin duizend steentjes liggen
en geen dezelfde leek,

kronkelend en golvend
door land dat er welfde
waar boomwortels delfden
onder grond bedolven
kwamen de wolven
uit de donk’re bosrand
schemerige schimmen,

wier klauwen de grond verscheurden
kluiten vlogen in het rond
brokstukken onbekende grond

ze openden de ongebroken duisternis
trokken er spleten in
scheuren van wit
net zo ondoordringbaar.

Vruchten rood
karmozijn, rood
liggen op een kleed
grijs, zwart, zachtgeel, lichtbruin

schaduwen vlekken
brullende leeuwen
met wijd open bekken
liggen hier verborgen, eeuwen

achter tralies van goud
een kooi als zwerk
ik heb mij verstout
onder te duiken in werk.