Resultaten voor de tag joost de jonge

ikker – joost de jonge

I zo zonder gedachten ruisend in een open lucht al te lang heb ik moeten wachten in het duister, druipen grote druppels ik rollend in een blozende leegte van jouw zwijgende ontkenning II ondergronds werken zij met plezier aan een gangenstelsel een minuscuul dier dat jouw bloed drinkt ... »»»

roodborstje – joost de jonge

Vleugelslag flikkert tussen de takken Licht aangeraakt door onzichtb’re handen In een boom zitten er wel een stuk of vier Verspreid vormen zij mooie verbanden

apocrief eutecticum – joost de jonge

boei mij boeheer, boei Ik zie de dingen niet Die de tijd achter zich liet Noch de dingen die komen gaan. Verpletter mijn verstand O oude wijze Verbijster mijn geweten allerliefste Muze van vertwijfeling, ’s werelds enige Paarden dragen mensen die als paarden zijn Vrouwen nemen mannen die vrouwen mennen ... »»»

met kromme handen – joost de jonge

jij met dagloners in mijn tuin droom over ik hoezeer waardeert de tuinman ’t groen van de boomstammen je beweegt in een stroom een stroom beweegt in je één ogenblik steekt mijn rug volvoert de bewegende dood is opgestaan uit een verlammende angst mijn tafelgenoot

tussenruimte – joost de jonge

daar dans ik dan, in deze geweldige grootheid groot als oneindig geweld mijzelf als dans voorgesteld die zijn leven bestaat uit pijn is gewend pijnlijk levend te zijn al dreef jij verzwolgen door misverstand was jouw verzwolgen drijven niet mis te verstaan bloeddruppels vallen hier zwart op wit bloedend bloeien ... »»»

nachtscène – joost de jonge

het ijzig koude licht; naar ’t schijnt hoe een steelse lach ragfijn verdwijnt wiegelende ijskristallen trekken een spoor morfologisch op bijna niets geënt rondom mij is het klapwiekende mangaan blauw ik adem, een beetje van mijzelf er voor ik stijg en zweef door vormen van gevoel ... »»»

narrenslede – joost de jonge

De bodem van het zijn Een klankbord van hemelse sferen Wordt de hemel bewust zichzelf Ben ik slechts de helft Van dit transformerende rijm Dat besloot bij jou aan te meren Onder een deken in ‘n narreslee Zwabberend in lichte lucht, zilvergrijs Genoten wij koude met z’n twee De nacht ... »»»

leef zorgeloos – joost de jonge

Ach, ik denk, het is Toch slechts een woord Niet mijn verrijzenis Ook als het bekoort Hoog in de lucht klinkt Het kloppen van een specht Hoe hier het blad in mij verzinkt Tussen bomen hoog en recht Meisjes van vroeger nemen plaats in Hoewel, steeds minder Het leven wist ... »»»

maxime van de consistentie – joost de jonge

Geen idee wat er gebeurt Waar er iets begint Het is als het krijgen van een kind Van binnen losgetrokken, opengescheurd Mijn hoofd is ademende ruimte Die geel ontbloeit Een kortstondige verschijning

* – joost de jonge

Een mens kan zich vergissen Een mens mag zich vergissen Een mens moet wel een mens zijn Een mens wordt pas een mens Voorbij de ijle lijn van een Wortsatz Kleine zielen & infantielen Megalomane onderwijzertjes Passen en meten Tellen en bezig zijn met cijfertjes Het kleine leven met grote ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...