Als een gravure ja. Een hart
staat gegraveerd op mijn borst,
overgroeid met bosschages en haarpartijen.
 
Ik was er nooit niet in dit huis.
Als een denderende locatie
werd het nochtans omschreven.
 
Ik deelde mijn louteringen
met goed beschreven mensen,
met onooglijk kleine kinderen,
de koppen turbulent als paarse kool.
 
Mijn moeder ging op de kussens staan,
ze deed haar ik hou van jou gevecht
maar verloor natuurlijk,
haar bewegingen zijn beperkt.