in de nacht luister ik naar het ruisen van
mijn grijze zee en weet dat jij vervuld van
eeuwigheidangst daar ergens in het duister zweeft en
de reddingsboeien zijn samen met jou gezonken,
dus ga nou maar, hier is nog slechts kou en er
valt helemaal niets meer te bespreken; je vrouw zwijgt
ook al maanden, als ze al ooit iets te zeggen
heeft gehad en ik beloof je dat ik je ogen zal sluiten
en je handen zal loswrikken van de randen van het bed
en ik beloof je dat ik je gebit zal indoen en
de smerige po zal legen, jou je waardigheid
laat en ik beloof je dat ik je zal missen,
je stem niet zal vergeten en ik beloof je
dat ik het meen