tussentijd – marc robbemond

de man begint je uit te lachen
harder en harder
en de mensen er omheen beginnen je ook uit te lachen
ook harder en harder

en eindelijk word je een keer boos
en je gooit met een krant, met een lege doos,
met handdoeken

je denkt kapot waar het heel is
en afval als je het moet opeten

thuis gaat de telefoon
een paar keer per dag voor iemand anders

je lijkt op je moeder:
dezelfde
tijgerprint pannenlappen

Reageer