Resultaten voor de tag wim de roo

wandelen langs de vecht – wim de roo

Wandelen langs de Vecht erover met het pontje lang buiten zitten gelezen, koffiedrinken eitje eten en een hele lange zoen en net las ik een verhaal van een schrijver die een prachtige vijfenveertigjarige bloeiende sappige levenslustige seksuele opwindende stralende schoonheid beschreef en zag ik je alweer voor me

mijn poëzie – wim de roo

De ochtend begint langzaam mijn poëzie te ontsteken in zacht sluimerende ruimte met snurkende hond en in de hoek het gepruttel van koffie achter de ruit breekt de hemel zich open in wolken en schichtig héél voorzichtig begint mijn poëzie de ochtend te schrijven

verraderlijke woorden – wim de roo

Zodra ik mijn verzet tegen negatieve woorden loslaat, lossen ze op – net als dat: zodra ik mijn vlucht voor vluchten staak het zal vervliegen u ziet: zo kan het nooit meer fout, niets is nog complex, of zwaar maar… zodra ik dit besef wordt het plotsklaps moeilijk? – Nee, ... »»»

in beton – wim de roo

Thuisgekomen in beton, doodmoe, geen hond om tegenaan te janken, in verstilde kamers enkel holle frasen: bonken van metaal, via buizen half om half verstaanbare kreten van een eenzaam mens omgeven door alleengaanden

rood van woede – wim de roo

Langs bakken vol kadavers trok ik je op dikke vette blaren onder hete zomerlucht en tuchtig rook ik bloed, briesend als een paard als ik op klompen binnenklapte: amper uit de kluiten, mouwen tot de nek toe opgestroopt, razend rood van woede… dampend lag je telkens in mijn klauwen – ... »»»

vergaan – wim de roo

Mijn moeder vroeg vlak voor ze stierf: ‘Jongen, hoe zal het je vergaan als ik er niet meer ben?’ ik zei dat ze daar niet wakker van moest liggen, dat het in de grond wel goed zou komen, en ze knikte… zei: ‘Dan denk ik dat ik nu maar ga,’ ... »»»

morsig grijs en glunderend – wim de roo

Morsig grijs en glunderend knalt hij roeken uit de lucht. Dubbelloops, met grote rode patronen, in één schot met een buks, zo ontzettend lang dat als je de loop in je mond zou steken je volgens mij met geen mogelijkheid nog bij de trekker kan

de fatale kwaal – wim de roo

Het is niet de droom van de fatale kwaal die met een schelle slag in het voorbijgaan van de nacht de dood neerzaait. Dat het dáármee al fout zou zitten is dan nog beslist niet zeker. Pas nadat je werkelijk wakker denkt te zijn – maar dat blijkt overigens uit ... »»»

zeg niet telkens dat dit waanzin is – wim de roo

Ik neem me bij de hand, leid me naar een punt en zet me daar dan neer het lijkt telkens weer een ander punt maar er zijn maar weinig punten alles is bekend: neem me bij de hand sta op en loop gewillig mee terwijl ik me omring met al ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...