Mijn moeder vroeg vlak voor ze stierf:
‘Jongen, hoe zal het je vergaan
als ik er niet meer ben?’

ik zei dat ze daar niet wakker van moest liggen,
dat het in de grond wel goed zou komen,
en ze knikte… zei:

‘Dan denk ik dat ik nu maar ga,’
‘vind je dat niet raar?’

‘Nee,’ zei ik,

‘dat lijkt me doodnormaal…’

Nu, soms zittend aan haar graf,
vraag ik me dikwijls af

in hoever
zij al vergaan is…