Resultaten voor de tag beton

van boven gezien – kate schlingemann

ze schreef zich lachend naast je in zwart of allebei ze grinnikte een rode streep een vuist wat bleek was jij je mond getekend op beton zo hard zo onaanraakbaar hoog ze moest wel blijven tot de muur en alles was gesloopt

l’amfora van mijn hart – elize augustinus

het overkomt je als een donderslag bij heldere hemel herkent u het? Ik bedoel; dat Gevoel Van. en altijd weer dezelfde strijd; tussen dichters muren van beton; roze bloesem regens dwarrelen tussen zilverblauwe stromen glanzen de zwanen veren ruist het bloed van de poëet en wat het anders doet l’amfora ... »»»

in beton – wim de roo

Thuisgekomen in beton, doodmoe, geen hond om tegenaan te janken, in verstilde kamers enkel holle frasen: bonken van metaal, via buizen half om half verstaanbare kreten van een eenzaam mens omgeven door alleengaanden

natte daken, natte dagen – martin m aart de jong

Nu dan die dagen weer gevouwen uit wolken. Het is ook nooit zo gek niet of het regent wel. Genoeg wat mij betreft. Heb het allemaal aan gezien. De zon weer op zien komen, af zien druipen boven kaartenhuizen van beton. Mag ik je hartenvrouw, mag ik je boer, mag ... »»»

ode maritima (pessoa in knokke) – jan holtman

I Pessoa in Knokke is vloeken in de kerk zijn poëzie ligt hier op straat Go-carts en chi-chi, zegt zij. II Ik kijk van me af, verlies me in de verte, een hand voor mijn ogen, een hand in haar hand aan onze voeten zijn poëzie. III ‘Ga ... »»»

benauwde kom – bennie spekken

zee van verkeer op de achtergrond hier en daar komt een drilstem uit de ruis omhoog één en twee en wat als er nu eens een bom moeder spreidt de armen op het balkon rondom beton rondom beton ketel fluit hond jankt moet eruit mijn vriendin spuit haarspray in de ... »»»

de morgen stond – danny danker

en tussen het beton weerkaatst nog eenmaal het geluid van de laatste vogel in zijn volledig uitklinken galmt lang na in herinnering van volle takken in gezang en de ochtendnijver van een schrijver die menig schreeuwlelijk vervloekte als deze de stilte verstoorde en zijn glorierijke gedachte in dit godsgeweld werd ... »»»

zwaai maar – eelke van es

Zwaai maar kleine naar opa vrolijk opgekruld in zijn bed. Dit is een wet. Hij draagt jouw lippen, hij heeft besloten te zwijgen. Hij weifelt in zijn lijf van steen. Zijn longen krijsen, ze persen kamers van kiezels en beton.

afstand – vera de brauwer

het is geen onbevaarbare zee waar twijfel kolkend dieptewaarts geen gletsjer glad van onverschilligheid waar geen mens rechtop kan staan het is berijdbaar hard beton waar autobanden pauken slaan en elke slag betekent: ik kom dichterbij

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...