zwaai maar – eelke van es  

Zwaai maar kleine
naar opa vrolijk
opgekruld in zijn bed.
 
Dit is een wet.
Hij draagt jouw lippen,
hij heeft besloten te zwijgen.
 
Hij weifelt
in zijn lijf van steen.
Zijn longen krijsen,
ze persen kamers
van kiezels en beton.

user calendarclock-o

Reageer