de wieken van de molen
draaien haar een rad voor de ogen
wat hoeken heeft rondt af
draait vierkant op de wijzers van de tijd

in dit huis van wachten
zonder woorden, beseft ze
dat niets meer zal zijn zoals ervoor,
dat de dingen eindigen in een woord

in haar hoofd knarsen de wielen,
lopen spaak en zwijgen