Stap uit de malle molen
je zit erin
je laat je koeioneren
bang je gezin te verliezen
bang je schulden niet meer te kunnen aflossen
je belast jezelf te veel
verwijt je partner
kan geen kant op
terwijl je te veel druk krijgt van buitenaf
sta eens stil
en loop opnieuw in de maat
Resultaten voor het trefwoord molen
Dag in de natijd van de stam, de bidprent dubbel op het stuur.
Vader, moeder, zie de koeien, zie de vlier. Zomer als ooit.
Pedalen slaan in hun ritme braaf de dood voorbij.
Ik laat de bede, rammel aan mijn brein,
verken de kleinste openingen nog en nog
en weet voluit: ik heb u niet vermoord.
We praten in een zucht van uren, gedroogde dennenlucht,
gebrande koffie van de molen. Wij van dezelfde stam,
nestprevelen en halen op naar liefst vermogen.
wat de wind doet met de boom die nog vruchten draagt,
terwijl de lucht over een dode rivier de straat inwaait,
moet ze zelf weten, Internationale Vrouwendag is geweest
dus ik neem aan dat ze gekozen hebben
het is een half uitzicht, de molen mag niet draaien;
dat is voor dagen dat er in zijn ruim wordt gegeten
van dure borden en de gasten het ervaren alsof er zeesop
kolkt over het water waar meer roeiboten varen dan
zalmen nog tegen de stroom op durven zwemmen,
maar wel stil op bord liggen, het oog netjes weggesneden
de prullenbak in want dat converseert niet fijn,
het is een half uitzicht, achter de molen het ziekenhuis
waar niets over te zeggen valt want veel stiller
kan een plek niet zijn
uit de tunnel dichterbij dan de molen komen fietsers
die veelal sneller willen fietsen maar niet kunnen
racen als een wielrenner, hoe graag ze ook de wind zijn;
ze vat ze bij hun kraag en laat ze werken om de meters
te winnen naar het avondeten, alleen in de luwte
van de tunnel worden tijdritten gewonnen
Ik was
een molen
van kunst en
blauwe stenen
Met vele
obstakels
om me heen,
Zoals de
windvangende
bomen
Ze zijn allemaal omgewaaid!”
En de huizen
brak je af,
Steen voor Steen!”
Ik ben
een molen
van kunst en
blauwe stenen
En mijn
wieken draaien
om het koren te malen.
de wieken van de molen
draaien haar een rad voor de ogen
wat hoeken heeft rondt af
draait vierkant op de wijzers van de tijd
in dit huis van wachten
zonder woorden, beseft ze
dat niets meer zal zijn zoals ervoor,
dat de dingen eindigen in een woord
in haar hoofd knarsen de wielen,
lopen spaak en zwijgen
Recente reacties