langzame duizeling – eelke van es

In het koude raam klappert
mijn uitgebroken glimlach.
 
Het wordt avond want
de wolken worden zwart opgesteven.
 
Aan de rand van het bloemetjestapijt
maakt mijn schildpad de ogen open.
Hij loert naar de duiven op het balkon.
 
Vandaag doet hij ze geen kwaad.
Onder zijn schild glimt een ei.
Tegen zijn huid spartelt jong leven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK