een ezel zag een steen
hij stootte zich en dacht
in koppigheid die ezels onderscheidt
dat zij mij hoegenaamd
niet liggen zullen hebben
met hun vooringenomenheid

zoals het ook wel hoort
voegde hij meteen daarna
de daad bij het gegeven woord
of zonder in detail te treden
hij stootte zich ten tweede male
en toonde zich zelfs heel tevreden

er trok een glimlach rond zijn mond
en wie goed luisteren kon
ving wijze woorden op
die aan het ezelsbrein
ontsproten waren neem ik aan
of anders in de buurt daarvan

ik blijf erbij zo sprak hij trots
– en balken deed hij niet –
dat een en ander zeker is
daareven werd door mij bewust
een tweede maal de steen geraakt
wat zeg ik – eerder nog gekust

waarmee ik tevens heb volbracht
(wat niet van ezels wordt verwacht)
dat twijfel vanaf nu gaat heersen
omtrent de waarheid die verscholen ligt
in spreuken en in verzen

(laat staan in een gedicht)