Resultaten voor de tag zelf

tussen- dan wel eindbalans van mijn geestesleven – hans van willigenburg

Ik had geen duidelijk idee. Ik heb nog steeds geen duidelijk idee. Ik denk dat ik nooit een duidelijk idee zal krijgen. Ik droom vaak van een duidelijk idee. Ik droom er hartstochtelijk van. Ik droom – laat dat duidelijk zijn! – niet van het duidelijke idee zelf. Ik kan ... »»»

scorbuut – sandrine verstraete

Symptoom 1: De huid wordt ruw en vaal Onze voeten zijn gebarsten Jeukende kloven van geheimschrift Waarvan we de sleutel zijn verloren. Onze veters zitten victoriaans strak Vastgeregen om niet uit onszelf te vallen. Alsof we van hals Tot enkels in pek zijn overgoten. Om niks te verliezen. ... »»»

prostitutie – gerardus

zolang je je vakantiegeld gewoon zelf uit mag geven dan valt die crisis wel mee je moet je wilt je natuurlijk vrij voelen – juist ook wanneer je je laat neuken –

maandagmorgen – laura mijnders

Maandagmorgen wordt het gras met een lusteloos gezicht gemaaid de alledaagse dingen in het hoofd van de maaier, het gras gekort door een apparaat dat maait en het onkruid de weg op doet stuiven ”dat apparaat” dat nog altijd meer lawaai maakt dan dat het in resultaat oplevert zegt mijn ... »»»

plooibare zesde naamval – ploos

plooibare zesde naamval niet meer zo maar van je zelf mooi en vrouw onbevangen vooroverbuigen praten met armen en benen ook rimpelloos alles prima voor elkaar en over daar komt gekruist de ledematen de ablativus absolutus eerste vreemde rouw om de ontrouwe syntaxis van lijf en leden bij toeval zie ... »»»

nachtblind – hans mellendijk

‘Het is hier zoo gansch en al dat ik mooi vind dat wil zeggen ’t is hier vrede!’ [Vincent van Gogh] Vincent liet er zijn oren naar hangen schilderde er de armoe die in het vuur verdween voor hen die warmte verlangen. De olieverfschittering voor langere duur. Drenthe zelf is nu heel ... »»»

nachtportier – marten visser

Nachthotel vol gevallen engelen, dwalend met starre gezichten. Leven verloren, lege woorden huilen bevroren tranen. Zweven vormeloos in de ijle lucht, boodschap zonder ruimte. Bergen zonder hoogte, gister is een ander land. Laten we dansen op de maan, kussen de vijand in ons zelf.

heroïsch burgerschap – hans van willigenburg

Maak je geen zorgen, ik zal geen aansluiting vinden. Ik kijk naar het tuinhek en zie een tuinhek, geen mogelijkheden erachter. Aan mij is niets wezenlijks meer toe te voegen of af te doen, maar ondanks dat… Ik pak de krant en lees artikelen van grote zeggingskracht. Ze appelleren aan ... »»»

stilte – inge boulonois

Vooraf gaat tegenspraak: gekraak van het plafond, geblaf, volhardend getik van een vlieg tegen het raam, pc-blieps. Dan de klank van niets. Een witte vaas, geopende handen, krant gevouwen op tafel, stoelen in een waaier. Geen speld valt. Alsof je oor, je oog de ruimte zelf betrapt. Gedachten leggen zich ... »»»

herfst – jacques santegu

Je mag nu terug rustig ziek zijn je kan je nu ziek en gelukkig optrekken aan de anderen zelf bedlegerig of bekend met lotgenoten van het slijm Vroeger zat dat even anders hoorde je niemand zeggen: “ ik ben een beetje ziek ” hoestte je een andere kant uit boterde ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...