tussen- dan wel eindbalans van mijn geestesleven – hans van willigenburg
Ik had geen duidelijk idee.
Ik heb nog steeds geen duidelijk idee.
Ik denk dat ik nooit een duidelijk idee zal krijgen.
Ik droom vaak van een duidelijk idee.
Ik droom er hartstochtelijk van.
Ik droom – laat dat duidelijk zijn! – niet van het duidelijke idee zelf.
Ik kan ook in mijn dromen geen duidelijk idee afgrenzen.
Ik droom alleen van de uitwerking van het duidelijke idee
dat ik nooit lijk te krijgen.
Ik droom van mijn ademhaling die door het duidelijke idee
van zulk een onvoorstelbare regelmaat en zekerheid wordt
dat ik mijn in- en uitademen vergeet, mijn ogen open
en aan het leven sla met kaarten, wijn, geld en vrouwen.
Ik ben tenslotte bereid aan de duidelijkheid van mijn duidelijke idee
fors minder hoge eisen te stellen.
Ik doe mijn ogen dicht en knijp het meest vertrouwde
tot het duidelijkste idee dat ik in huis heb samen.
Ik doe mijn uiterste best met mijn voorhoofd tegen het koele raam
tenminste zelf onder de indruk te zijn van wat in mijn ogen
met een nevelsliert amper wedijveren kan.
Goed gedicht Hans. Zo ken ik je weer.
Dank, Brenda. Was je door eerder werk gaan twijfelen? Ook poezie is topsport: zo goed als je laatste goal/gedicht…;-)
Mooi hoor Hans. Intrigerend, in de zin van ‘boezemt belangstelling in’, laat dat duidelijk zijn.
Dan sla ik ook niet de achtergrond over, met het plaatje van die blonde mevrouw die daar zo boeiend drijft, die brengt wel op ideeën, toch?
Nee Hans, ik wil beslist niet gevat zijn, want ook jouw Proza vind ik prettig om te lezen. Dank daarvoor.
Dank, Kenneth! Waardering via de – ‘koude’ – lijnen v/h internet betekent vaak zoveel meer dan die via de ‘opgewarmde’ literaire podia.