Resultaten voor de tag richard kamsteeg

t9 – richard kamsteeg

SMS Aan: (toevgn) (select.) Tekst: Kg Lid Liet Lieve pc pag schat, ik af ben de een af bed beet beetje ja kat later. Ik in hou goud houd van km jou, kus kurk kurkd jurke (spellen) kusje (opslaan). (verzenden)

oude amersfoortseweg – richard kamsteeg

De Oude Amersfoortseweg is eigenlijk gewoon een straat: als je er niet hoeft te zijn, loop je er gedachteloos door heen. Maar sta nou eens even stil en sloop de bebouwing uit je hoofd: dan is de weg niet oud meer en zie je de schapen op de arme grond, ... »»»

lakmoesproef – richard kamsteeg

Ik sprak laatst mijn goede vriend P. en legde hem de situatie voor. “Kijk”, zei hij, “stel je laat een natte wind. Durf je dan bij haar die bruine streep in de wasmand te gooien?” En, toen ik even oorverdovend stil bleef, triomfantelijk: “Dan is het liefde!”. Van je vrienden ... »»»

gedicht (1) – richard kamsteeg

U kunt zich niet half voorstellen hoe ongenuanceerd ik soms kan denken over deze vorm van verspilling.

gedicht (2) – richard kamsteeg

U leest en wordt misschien getroffen door de schoonheid van dit dicht en u vermoedt misschien of kent zelfs het monnikenwerk dat voor u ligt van schrijven, schrappen, scheuren, scherpen, tot het tot hier toe was verricht. Het viel wel mee eigenlijk, deze keer.

van die dingen – richard kamsteeg

Het is groen. Je vraagt je af waarom.

bezoek – richard kamsteeg

(voor Linda Knopper) Meestal als ik even langskom sta jij op punt van weggaan. Je gooit wat spullen van een stoel en zet toch maar even koffie. Wat we zeggen zegt niet veel, bepaalt nog slechts de grenzen van wat onuitgesproken blijft. Tot de koffie op is en de laatste ... »»»

bezijden het gelijk – richard kamsteeg

Het lichaam ligt met vol gewicht en geeft de geest de ruimte: ik bouwde je er op uit momenten, aaneengesloten en vertekend door het waas van te dichtbij, denkend dat afstand niet bestaat, dus nul is en samen één. Maar vol gewicht werd lichter, de geest bezwaard: liefde werd een ... »»»

in het gras – richard kamsteeg

Het vallen herinner ik mij als de dag van gisteren het opstaan daarentegen als de dag van vandaag. Maar als de dag van morgen, dat zolang er niets gebeurt er ook geen tijd verstrijkt. Languit liggend in het gras besluipt mij een vermoeden: zijn we hier wel samen?

foto – richard kamsteeg

Zij liet mij een foto zien: Twee jong volwassenen, nog half kind misschien, doen alsof er geen flits is terwijl hun ogen het tegendeel bewijzen. Zij poetsen schoenen. De foto is licht bewogen: Alsof zij dichter bij elkaar zitten dan werkelijk het geval was maar toch ook verder uiteen dan ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...