in het gras – richard kamsteeg
Het vallen herinner ik mij
als de dag van gisteren
het opstaan daarentegen
als de dag van vandaag.
Maar als de dag van morgen,
dat zolang er niets gebeurt
er ook geen tijd verstrijkt.
Languit liggend in het gras
besluipt mij een vermoeden:
zijn we hier wel samen?
Geef een reactie