Resultaten voor het trefwoord richard kamsteeg

– – – gratis netwerkadvertentie – – –

free publicity for the sake of network improvement


Nederlands licht - gedichten - Richard Kamsteeg
Nederlands licht – gedichten – Richard Kamsteeg

De gedichten in deze bundel gaan over het leven van alledag en hebben titels als ‘Vanuit de kampeerstoel’,’Oude Amersfoortse Weg’ of ‘In het gras’. Kamsteeg schrijft dit alles op in een aangenaam parlando. Naast nuchter is zijn poëzie ook melancholiek.

Fred Papenhove


>>> Deze luxe uitgave, hardcover, kost u slechts € 14,95 (incl. porto Nederland).
Stuur een mailtje naar richardkamsteeg(*)hotmail.com – Nadere instructie volgt.


constantijn – richard kamsteeg

Vijftien minuten wandelen van Amsterdam Centraal
naar Rusland is een tijdreis.
De stad neemt mij in zich op,
zonovergoten en zomers warm,
jassen hangen over schouders en stoelen,
de straten zijn te smal, terrassen puilen uit
van ongeloof – het is oktober.

Wachtend voor je voordeur, de telefoon al in de hand,
voel ik je aanwezigheid en draai me om.
Wij lachen vrijuit als kinderen
om de diepe blijdschap die wij voelen
en het speelse plezier van het besluipen.

De geur van vers brood begeleidt me
op de weg naar boven
en ergens tussen straatniveau en dakterras
moet de stad vervaagd zijn tot geroezemoes.

Alleen het heldere geluid van klingelende trams
en de klokken van de Zuiderkerk
verbinden ons nog met het nu
waarin de lunch thee wordt en de thee wijn
en de draad van het gesprek zich voegt
bij het web dat ons al zo lang bindt.

Gerimpeld als we zijn:
tussen ons bestaat geen herfst.

amc, woensdagnacht, h8 – richard kamsteeg

Vanaf acht hoog bestaat de buitenwereld
tot waar boven en onder elkaar ontmoeten
slechts uit lichte stippen in het zwart.

Acht hoog zelf is het doodse witte
licht van lange lege gangen
waarin al dat gewoon is uit spoken gaat,
elk lopen als vanzelf op rennen lijkt,
maar dan stil als het jagen van een kat.

Flarden witte stof fladderen en ritselen,
openen brede deuren waarachter
een kakofonie van monotoon gepiep,
soms koortsachtig maar beslist gemompel
en de suggestie van beweging
medisch handelen verraden.

Acht hoog is wachten tussen vrees en hoop.

Acht hoog is mijn kind.

droom – richard kamsteeg

Ik beweeg mij als een vis door
het riet dat nu nog vriendelijk wuivend
al even ondoordringbaar is
als straks gevlochten,
dat onder- en bovenwereld scheidt,
waarbij ik vreemd helder
maar toch langzaam stikkend
even boven kom
om deze regels op te schrijven,
gehaast, al weer verlangend
naar beneden.

tweede thuis – richard kamsteeg

Wat van een afstand stilte leek
blijkt vaag vertrouwd een samenspel
van verteren en verstrijken
nu mijn hoofd bij jou
een tweede thuis gevonden heeft.

Leven en dood planten zich hier
als onder water voort,
dringen zich op
als in het donker waar ik was
voor tijd en plaats bestonden.

liefhebben – richard kamsteeg

Wij hebben seks en laten
hoofdbrekens en agenda’s,
de frustratie van een tegenslag,
verwijten van anderen
en vergeten kleinigheden los.

Wij vrijen en laten
de angst om iets fout te doen,
de wens om klaar te komen,
het besef van plaats en tijd
en alle gedachten los.

Wij hebben lief en laten los
al dat ooit had moeten zijn
als dit liefhebben.

ruis – richard kamsteeg

Mijn dierbare vriendin A
leest mijn gedichten vaak
al tijdens het ontstaan.

Wat hierbij opvalt is
dat zij zeer zorgvuldig leest
maar vooral
graag witregels toevoegt.

Deze voorkeur gaat zo ver
dat ik haar er van verdenk
de tekst van het gedicht
als een vorm van ruis te zien.

wesp – richard kamsteeg

Zij vliegt nonchalant en soeverein
mijn zelfverklaarde luchtruim in,
blijft hangen in de tijd.
Een zwart en gele wentelwiek
met haast geruisloos zoemen,
vooruit schieten, remmen,
wenden, willekeur, weer hangen,
landen en verkennen.
Dan proeven, take off,
rondje om mijn hoofd:
spanning wordt angst,
een handgebaar weert voorzichtig af
wat geen bedreiging is
en even nonchalant en soeverein
weer gaat.

delirium tremens – richard kamsteeg

Op dit moment vermoed ik Hilversum,
zij wekt de schijn van echt te zijn:
het asfalt is er knetterhard,
zo wijst een dronken fietstocht uit.

Waar staat echter dat ik niet
’s anderendaags in Frankrijk ben
en in de prettige illusie
op dit moment in Hilversum te zijn?

En waarom word ik afgeleid
door het zeuren van dat lichaam
dat door al die witte jassen
met mijn naam wordt aangesproken?

vanuit de kampeerstoel – richard kamsteeg

Links het tentje van mijn dochter,
voor die van mijn zoon en mij,
rechts de tijdcapsule die ons bracht.
Het getjilp van kinderstemmen
vermengt zich met geruis van vogels,
de spelende rivier
en de kabbelende zoom van bomen
waarboven net de zon verschenen is.
Het zweet breekt door mijn schaduwpak
zodat ik op zal moeten staan.
Dan dekt een wolk de wereld toe
en stelt het moeten zich nog even uit.