Ik ben vermoord
zeg ik
wanneer vraagt ze
verbaasd kijkend
naar…
lang geleden
en elke dag
ogen branden uit het hoofd
dat niet is
o zegt ze was je alleen maar een droom
of repelsteeltje in de nieuwe kleren van de keizer
allemaal antwoordt de nachtmerrie
Resultaten voor het trefwoord lang
Ik vraag de bloemenvrouw naar wintervaste kleuren.
Ze neemt mijn schouder.
Ook haar kind ligt toegedekt.
In een chrysanten bed.
Wiegendood.
Dagen worden nu in een rode schoot geboren.
Zij draagt de laatste nacht.
We delen de prijs.
Tellen onze kinderen.
Er is niets verloren.
Stuikhei leeft heel lang.
de vriendin van mijn vriendin
is niets aan te doen
lang en blond
Voor Sanna
Een eenmansactie met niet zelden
Een vrouw aan ’t roer, van belang te melden.
In plaats van de volle hand
Slechts een vinger of snorrend materieel.
Alleen, maar nooit voor lang.
Blijft het bij een enkele gast?
Of komt er een stel of meer aan te pas.
Locatie-keuze nooit honkvast.
De Brit noemt het choking the monkey.
Of iets met een one-eyed snake.
Gek op beesten altijd geweest.
Fransen termen voor die het weet.
We delen ons enthousiasme met de wereld.
Voor een film, nieuwe liefde via alle media.
Een luchtig rukje gelukkig met stille schuld bevlekt.
Vandaag hebben we hem
heilig verklaard.
Roerloos was hij
zonder weerwoord.
Het was als werd hij
onbevlekt ontvangen
een cherubijn in opleiding
met roze dromen.
Een bleke Jezusman
met handen als watten
zei iets over wat vergaat
iets met uit stof geboren.
Er volgden halleluja’s en kyrië eleisons.
Daarna liepen wij over
de vergane resten van
een leven lang zorgen.
Het deerde hem niet
wij hadden hem immers
heilig verklaard
zonder weerwoord verbannen.
lang leve de unie van Utrecht
en dood aan Noord-Korea
wanneer gaat de klok vooruit?
elke dag mevrouw
Laat ik zeggen dat mijn centrum
de ellende van de wereld aan zich
bindt en dat het buitenikse ego
ander heet en dat die ander geen
oog heeft voor wat in het centrum
van de binder van pijn, de vinder
& zoeker van zinnen waarin alles
verzamelt wat dit leven heelt
dat schuld iets is wat nooit
kan worden afgelost – waaar zou
ik zijn zonder mijn verwijten –
en laat ik het niet horen dat
jij ook wel iets hebt mee gemaakt
vroeger, in jouw jeugd.
Gek genoeg altijd geloofd dat er niets vastlag
dan een hond in de kamer van mijn jeugd blaffend
van angst en frustratie naar een dronken baas
die op zijn beurt ooit moet zijn gekooid, hij
moest toch dromen hebben gekend als kind dacht
ik nog, later toen ik allang niet meer wist
hoe het voelde te happen naar lucht. Soms zwijg
ik nog bij sterke verhalen hoor ik het aan hoe ze
ooit – ik heb er geen goed antwoord op – hoe kun je
het verklaren dat je… nooit. Ik probeer het nu
te aaien. Zwaai naar de morgen van een verre dood.
Hij nadert. Iedere zin die ik schrijf is er een
veroverd op de leegte van kindertranen. Een jongen
aan de wand. Blijf maar even in mijn gedachten.
Zie hoe groot ik ben. Ik slok je op. Vergeten
zal ik nooit. Al blijf je ingekooid.
De Bijlmermeer in zwart-wit.
Het startsein van een man met idealen.
Mijn vader met lang haar en onze eerste zwarte hond
aan het voetballen met mannen die ik later mijn ooms zou noemen.
Mijn moeder met een zakdoek om haar hoofd.
Met z’n allen in beweging op een 8mm film.
Wie wilde hen niet zijn?
De soundtrack van voor mijn tijd illustreert de torenflats:
All along the watchtower. Voorgeboortelijk paradijs.
zes dagen om te scheppen
na de Apocalyps
de ervaring van lang geleden
borrelt op in zijn brein
wanneer hij na zes dagen
en triljoenen vragen zijn werk bekijkt
is alles zoals het moet zijn
weer, heeft hij het hemelruim vormgegeven
en deze keer, weet de Heer
mijn handen zijn schoon gebleven
Recente reacties