Resultaten voor de tag bergen

tegen de klippen op – martin m aart de jong

Hier hangt een schilderij. Het hangt keurig recht. Het stelt een landschap voor. Met bergen. In de verte klimt een herder met een kudde schapen uit het schilderij. Eén van de schapen heeft een blad te pakken met letters erop geschreven en vreet het op.

ontologie – jacques santegu

Om aan de top te kunnen blijven, trekt men soms de lucht wat dichterbij. Het Hoge Woord wankelt dan op Zijn piëdestal en puft schaapjes met staf in de rechterhand tot toonbeeld van aards verlangen. Unisono blaten zij voor Hem de schone gewassen van hun weide samen, waarin lustig kan ... »»»

beving – elize augustinus

Sterke wind doet bergen vaneensplijten; de zon een snijdend licht, Beving vuur alom, angst leven onder een duister gesternte; rookwolken kringelen waaien chaotisch tot De Stilte: milde zonsopgang de prille ochtend kleurt tweeëntwintig letters de tempel goud.

fossielend bos – laurens windig

Struikelend sleep ik door kwade dromen fascinerende mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin fossielend bos onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open van motregen dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres gesloten tussen mens en de natuur blijf hangen aan grijptakken en mijn ... »»»

de sprong – fred tak

de tragiek was dat hij zo van hoogte hield van dak tot goten torens bergen luchten ijl zijn leven lang al wilde hij niets horen van wat beneden lag te zwijgen schaduwen van brede vleugels zwaar en moeizaam slepend over zware grond voorbij de rand van deze wereld het daverend ... »»»

gare de bercy – bert bevers

Hier kom je aan voor de nachttrein naar Milaan. Voel je dat de reiziger geoefend in begrijpen is, maar ook dat niet iedereen paraat voor later is. Op perrons passeren immers schimmen vol zichzelf, met weinig woorden. Hun blikken zijn van melkglas, ongewis als dagboeken die geschreven werden met terugwerkende ... »»»

individualisme – elize augustinus

minder dan de afstand tot de maan zijn we van elkaar verwijderd ik ben een meteoor raast langs de hemelkloot vol reien en bochten bergen kijken toe hoe vogels hun nestje bouwen in trillende uitgestrekte armen onder blauw baldakijn tranen dakloos in de zon verdampen

nachtportier – marten visser

Nachthotel vol gevallen engelen, dwalend met starre gezichten. Leven verloren, lege woorden huilen bevroren tranen. Zweven vormeloos in de ijle lucht, boodschap zonder ruimte. Bergen zonder hoogte, gister is een ander land. Laten we dansen op de maan, kussen de vijand in ons zelf.

bij gebrek aan bergen – markus haringa

Voorbij het dorp geen bos, maar een dijk een ondiep slijk de kleur grijs werd geboren Hij waadde er rond verdiept op het wantij met een net over zijn schouder De wind stiet klanken van een magere hond naakt lag de grond Naamloos, in het licht

fauvisme – jacques santegu

Een bloemenstoet trekt voorbij ’t gadeslaan van een papegaai In de iris strijkt neer het palet van de fauvist; waaien pluimen, krioelen parfums, Bestuiven draken klokhuizen, opluisteren flamingo’s de dodengraven, Spelen kinderen fanfares na in kleuterige luchtgebaren Bidden bosgeesten bij kruisen gesmeed uit bast en spaanders Flankeren gesels de lijkkist ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...