Na achtduizendachthonderdzesenzeventig schaapjes
viel hij in slaap en kon hij geen schaapje meer zien.
Maar al die duizenden schapen bestormden zijn dromen,
overstroomden kwaad blatend zijn toch al overbeschaapte geest,
alsof zij nooit weg waren geweest, één grote, dekselse, Texelse geest.
Zonder zijn kennis van W.F. Hermans zou hij als de dood zijn geweest.