het bord – vera de brauwer

Wanneer het bord staat volgeschreven
met dubbel krijt en wanhoop dreigt,
men het zo vaak heeft schoon gewreven
hoewel men het niet proper krijgt,

wanneer de geest niet één tel zwijgt
terwijl de mond geen kik kan geven,
men futloos op de knieën zijgt,
genoeg heeft van het tegenstreven,

zou dan het hebben van een pil,
beschikbaar in eenieders kast,
het weten dat men zelf beslist,

bekomen dat men verder wil?
Of dat een lange nagel krast
op ’t bord, wanneer het wordt gewist.

Reageer