wat staan de ogen hoog vanmorgen
hoger dan de zon
dan de neus
die voelt hoe fris het is
en zich terstond een rode kleur aanmeet
gezelschap voor de mond
de nazomer, sleepboot van de herfst, passeert
scharlaken bakens door ochtendkou uitgezet
de gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
tijdens een zonbestoven middagpauze
winkelwandel ik naar het tweedehands literair salon
waar ik nooit zonder gezelschap buiten kom
mijn flemende vinger streelt de namen van dichters
wiens bravoure verstilde
wiens bundel men kwijt wilde
wegens
te vernieuwend, te oud
te braaf, te stout
te hermetisch, te open
of gekregen wat men nooit zelf zou kopen
wie zal ik behoeden voor het onverschillige stof
dat noch de verwaande, noch de bescheiden dichter ontziet?
daar prijkt onverwacht de begeerde bundel
warmbloedige verzen, met kunde vertaald
ongeschonden, hij lijkt haast niet aangeraakt
gulzig sla ik het eerste blad om
struikel languit
over de opdracht
hoe zij met Valentijn 2007 wou verdrinken
in zijn blauwe ogen
ik voel me een indringer in hun verhaal
een dief, een voyeur, ik zou dit niet mogen…
en dan het besef dat dit boek werd verkocht
dat het lezen, bespotten en zelfs het verscheuren
van dit tweede blad mocht
Een gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
laten we de vredespijp begraven
ziek als we zijn van de serene roes
ach, ook de strijdbijl is aan ons niet besteed
wij hebben geen weet
van hoe het vechten moet
met vergieten van bloed
wij steken niet, we dreigen
wij breken niet, we zwijgen
ik ga
jij gaat
het ga je goed
Er liggen veertien regels op de loer.
Ik weet nog niet of zij een valstrik spannen,
misschien mij naar verlegenheid verbannen
om een gedicht dat slechts een woordensnoer
is, zonder inhoud of belang; droog voer,
terwijl in fijner schotels, ranker kannen
de poëzie verlokt tot proeven van een
geraffineerder maal (zoals de Cour
du Nord serveert, zegt Michelin). Ach wat…
wie weet gaat het wel andersom, zodat
de verzen niet proberen míj te vangen
maar dat ik hén verleid. Kom dichterbij,…
kom, luister naar mijn sprakeloos verlangen,
verzin een lied, ver-zin wat leeft in mij.
Een gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
de lage zon schildert een zebrapad
in onze diepe, lege tuin
de buren leveren boomzwarte verf
wij een grasgroene straat
daar waar het kippenhok niet staat
komen er al paaltjes uit de grond
met grijs kippengaas errond
zal ik oversteken? gaan kijken
waar ik later eieren zal rapen
stront van legstokken zal schrapen
ach, stel je voor dat het noodlot
de trein die ginder verder rijdt
vandaag plots van de sporen scheidt
zoals een dooier van het wit
dan tokken hier bij voorbaat
zulke intrieste weeskipjes
Een gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/
jaloerse minnaar
je verjoeg de herfst met zijn warme kleuren
uit schrik dat hij me zou bekoren
je huilde in kale bomen
omdat ik sliep in je paleis van ijs
onder je witte deken
je zuchtte op plassen en beken
die onder je kille adem bevroren
nu je me wakker kust, hoor ik je vragen
of ik dit jaar de kristallen kroon zal dragen
die op de troon naast de jouwe rust
neen, en toch ben ik jouw koningin
want wat geen sterveling vermoedt
wij zijn voorgoed geliefden
al is ons samenzijn steeds kort
omwille van ons groot verschil
buiten ligt het leven stil
zolang ik hier bij jou vertoef
lief, ontdooi je koude armen
al dat dode maakt mij droef
ik wil de aarde weer verwarmen
hoor je de vogels die me roepen?
open de poorten, dit is mijn dag!
ik strooi bloemen langs mijn pad
volg mij in je laatste oogopslag
Luister naar de gezongen versie van dit gedicht op http://veradebrauwer.punt.nl/
het is geen onbevaarbare zee
waar twijfel kolkend dieptewaarts
geen gletsjer glad van onverschilligheid
waar geen mens rechtop kan staan
het is berijdbaar hard beton
waar autobanden pauken slaan
en elke slag betekent:
ik kom dichterbij
door de tijd beslagen
krijgen herinneringen een waas
zoals het lang ongebruikte glas
dat achter in de kast staat
weet je nog of je zoet of bitter dronk?
of het tikken van twee glazen klonk?
of daarbij ogen straalden, stemmen streelden?
je slaat breekbare gedachten tegeneen
en wat je toen zo zeker wist
tracht je nu opnieuw te weten
elk heden heb je slechts te leen
over de grens van het moment
ligt het druppelsgewijs vergeten
Een gezongen versie van het gedicht ‘Druppelsgewijs’ is te vinden op http://veradebrauwer.punt.nl/
Wanneer het bord staat volgeschreven
met dubbel krijt en wanhoop dreigt,
men het zo vaak heeft schoon gewreven
hoewel men het niet proper krijgt,
wanneer de geest niet één tel zwijgt
terwijl de mond geen kik kan geven,
men futloos op de knieën zijgt,
genoeg heeft van het tegenstreven,
zou dan het hebben van een pil,
beschikbaar in eenieders kast,
het weten dat men zelf beslist,
bekomen dat men verder wil?
Of dat een lange nagel krast
op ’t bord, wanneer het wordt gewist.
Ik zeg: “Wel, doe het hem dan even na”,
aan die mevrouwen en aan die meneren
die hem te kwader trouw jaloers beleren.
De beste stuurlui staan nog op de ka.
Hoe ik het woelig stof tot goud zie keren,
de treden van geleende tijd bega,
tot ik ten leste voor een wending sta
en zelf de vaste vorm ga uitproberen.
Dan weet ik pas: er valt niet af te dingen
op zijn talent; dit eren is slechts fair
en niet alleen voor trouwe volgelingen.
Wie weet gelukt ons, zonder na te apen,
’t onmogelijke, met intensive care
een even fraai gedicht bijeen te schrapen.
(Kwade trouw, Woelig stof, Geleende tijd, Onmogelijk geluk en Intensive Care zijn bundels van Jean Pierre Rawie.
Ten leste en Wending zijn titels van gedichten uit Geleende tijd.)
Recente reacties