Resultaten voor de tag vera de brauwer

nazomer – vera de brauwer

wat staan de ogen hoog vanmorgen hoger dan de zon dan de neus die voelt hoe fris het is en zich terstond een rode kleur aanmeet gezelschap voor de mond de nazomer, sleepboot van de herfst, passeert scharlaken bakens door ochtendkou uitgezet de gezongen versie is te beluisteren op ... »»»

voyeur – vera de brauwer

tijdens een zonbestoven middagpauze winkelwandel ik naar het tweedehands literair salon waar ik nooit zonder gezelschap buiten kom mijn flemende vinger streelt de namen van dichters wiens bravoure verstilde wiens bundel men kwijt wilde wegens te vernieuwend, te oud te braaf, te stout te hermetisch, te open of gekregen wat ... »»»

gaan – vera de brauwer

laten we de vredespijp begraven ziek als we zijn van de serene roes ach, ook de strijdbijl is aan ons niet besteed wij hebben geen weet van hoe het vechten moet met vergieten van bloed wij steken niet, we dreigen wij breken niet, we zwijgen ik ga jij gaat het ... »»»

verzinnen – vera de brauwer

Er liggen veertien regels op de loer. Ik weet nog niet of zij een valstrik spannen, misschien mij naar verlegenheid verbannen om een gedicht dat slechts een woordensnoer is, zonder inhoud of belang; droog voer, terwijl in fijner schotels, ranker kannen de poëzie verlokt tot proeven van een geraffineerder maal ... »»»

intriest – vera de brauwer

de lage zon schildert een zebrapad in onze diepe, lege tuin de buren leveren boomzwarte verf wij een grasgroene straat daar waar het kippenhok niet staat komen er al paaltjes uit de grond met grijs kippengaas errond zal ik oversteken? gaan kijken waar ik later eieren zal rapen stront van ... »»»

la primavera – vera de brauwer

jaloerse minnaar je verjoeg de herfst met zijn warme kleuren uit schrik dat hij me zou bekoren je huilde in kale bomen omdat ik sliep in je paleis van ijs onder je witte deken je zuchtte op plassen en beken die onder je kille adem bevroren nu je me wakker ... »»»

afstand – vera de brauwer

het is geen onbevaarbare zee waar twijfel kolkend dieptewaarts geen gletsjer glad van onverschilligheid waar geen mens rechtop kan staan het is berijdbaar hard beton waar autobanden pauken slaan en elke slag betekent: ik kom dichterbij

druppelsgewijs – vera de brauwer

door de tijd beslagen krijgen herinneringen een waas zoals het lang ongebruikte glas dat achter in de kast staat weet je nog of je zoet of bitter dronk? of het tikken van twee glazen klonk? of daarbij ogen straalden, stemmen streelden? je slaat breekbare gedachten tegeneen en wat je toen ... »»»

het bord – vera de brauwer

Wanneer het bord staat volgeschreven met dubbel krijt en wanhoop dreigt, men het zo vaak heeft schoon gewreven hoewel men het niet proper krijgt, wanneer de geest niet één tel zwijgt terwijl de mond geen kik kan geven, men futloos op de knieën zijgt, genoeg heeft van het tegenstreven, zou ... »»»

rara… ode aan wie? – vera de brauwer

Ik zeg: “Wel, doe het hem dan even na”, aan die mevrouwen en aan die meneren die hem te kwader trouw jaloers beleren. De beste stuurlui staan nog op de ka. Hoe ik het woelig stof tot goud zie keren, de treden van geleende tijd bega, tot ik ten leste ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...