Wikkelwegen [II]

„Bij het boodschappen doen ontbreekt mij doorgaans elk idee
van eeuwigheid. De confrontatie met de houdbaarheidsdatum
van, zeg, de rode kool, of willekeurig welk ander artikel, doet
vermoeden van eenzelfde type willekeur in de onmiskenbare
eindigheid van het eigen versheidsstreven. Hoe zorgvuldig ook
deze gedachte kan worden verpakt, op de kosmische schaal
bezien maakt het geen enkel verschil. Het laat zich gewillig
jagen: wij drenken de mensensoort voortdurend in nieuw bloed.
Het is waarschijnlijk dat in het wijten van het geweten
de houdbaarheid van het gewisse wijden, zoals dat in oude
tijden eens gekend is geweest, aan nadere bezinning
onderworpen aanleiding zal zijn tot een fundamentele
herbeleving van de zekerheid van ontijdigheid. Dat geeft
toch te denken, bij het legen van de boodschappenkar.”