Uiteindelijk bleek ik gevoeliger
voor een robuuste Turk
die toonloos sprak van gebeente
dat steeds ‘bloter’ kwam te liggen,

dan voor een onvermoeibare haaibaai
die halfjaarlijks hamerde
op meer regelmaat
in het rooster van mijn gebitsverzorging.

Sorry.

Tegen minder dan De Dood
doe ik ‘t niet.