Resultaten voor de tag zichzelf

ego`s niet groter dan een opgestoken duim – elsje de wit

Bij gebrek aan zieners, leiders en profeten heeft de halve mensheid zichzelf facebooksgewijs volgers aangemeten.

ik, pantoffelheld – bert de kerpel

Bij tijd en stond stond ik op zolder te kijken Of het stof zou wijken uit eigen initiatief Of de minderheid de dode tijd zou verbeiden Tot de meerderheid haar mening zou kwijten En die eersten blasfemie zou verwijten Dan sprongen wat haartjes recht op mijn rug Stofdeeltjes van tussen ... »»»

mummificatie in een ijscowagen – delphine lecompte

Een ezeldrijver met droog gangreen aan zijn linkerbeen ligt Te ijlen in de ijscowagen van wijlen mijn suikeroom Wijlen mijn suikeroom heeft zichzelf verhangen Eergisteren op Paasmaandag in de vestiaire van een schelpenmuseum Een minderjarige trompettist heeft zijn lijk ontdekt. De minderjarige trompettist was danig onder de indruk Zodanig dat ... »»»

de dans – manja croiset

lichtvoetig gracieus rond en vriendelijk dan de beweging fors en vierkant stampend overgaand in zwaar lomp traag en uitgebuikt een boertige figuur neerzettend gevolgd door een ontmoeting een flirtende blik een uitnodigend gebaar de dranklucht kun je bijna ruiken dans of het leven zelf Dit schreef ... »»»

de afstand is zichtbaar – pallas van huizen

Weggestopt in een glas, de zilte tranen, de onschuld van een man, als zwarte ogen achter rode gordijnen, zware schouders, een tel van onbalans, was zijn vrouw maar hier, verloor hij zichzelf zonder inzicht, zienderogen wegkwijnend in teren taal, druipt haar liefde langs de hoorn, de donkere eenvoud van verlangen, ... »»»

dagje in de duinen – pallas van huizen

Zijn kroket was in het zand gevallen, haar aardbeiensoftijsje droop over haar net nieuw gekochte T-shirt van de HEMA, haar man staarde naar de lucht en hij als kleine filosoof staarde mee, zonder zichzelf een vraag te stellen ergerde zij zich aan de afwezigheid van zowel de heren als de ... »»»

* – bianca hendriks

Ze staan tegenover elkaar Handen naast hun zakken, vingers gespreid, de voeten wijdbeens, met losse kaken haken hun ogen zich vast Ze wachten op een teken in het spiegelbeeld van zichzelf Ze wachten op die ene wimperslag met losse handen op de asterix met gespreide benen Maar die blijft hangen ... »»»

snelweg naar de nacht – b. vogels

de nacht kent begin noch grenzen hij overvalt je als een trage trein je indommelt en inspiratie steelt het spoor heeft geen einde de tunnel graaft zichzelf het verleden draaft vooruit en toch het hoofd moet uit de armen wat je lief is houdt je wakker

mevrouw zijlstra – kizan

Zij lijkt niet op zichzelf! Een ander geeft haar ook niet weer. Wie is zij? Een ongekend wezen Dat groeit in wezenloosheid, Bloeit in vorming En ten ondergaat aan herkenning? “Volgens de vreemde niet, Maar wie vertrouwt hem”, Herhaalt zich in haar hoofd. Maar zij mag zichzelf niet worden. Dat ... »»»

knoop – maaike klaster

Mensen die zichzelf voor de gek houden en daar anderen pijn mee doen. Zo één ben jij en ik ben degene met pijn, dus als jij om jouw eigen fouten moet huilen, doe dat dan in jouw eigen tijd; niet, nooit bij mij. Jij hebt mij al genoeg laten lijden. ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...