de afstand is zichtbaar – pallas van huizen
Weggestopt in een glas,
de zilte tranen,
de onschuld van een man,
als zwarte ogen achter rode gordijnen,
zware schouders,
een tel van onbalans,
was zijn vrouw maar hier,
verloor hij zichzelf zonder inzicht,
zienderogen wegkwijnend in teren taal,
druipt haar liefde langs de hoorn,
de donkere eenvoud van verlangen,
waar houten tongen afstompen
tegen ijzeren idealen,
ze was geen gangmaker,
maar raakte me
in haar vertraging.
weet je wat een “inkom” is? t’is Vlaams ja
dit gedicht ontbeert een inkom
eerste 3 regels weg en ik laat mijn jas weghangen
tot….. die laatste punt, dat vind ik een rare punt
zelf zou ik daar nooit zo zetten
mooie regels verder; ja dat wel
Geen idee Ruud,
misschien zoiets als dat je in een gedicht getrokken of gezogen wordt, ik wilde met deze tekst juist de sfeer van weggemoffeld in een hoeje weergeven, zonder al te veel vuurwerk of machtsvertoon, maar ik ben het met je eens; ik heb wel eens beter gedicht geschreven (ondanks de mooie regels).
Bedankt voor de reactie.
“Weggestopt de zilte onschuld van een man”
of een heroverweging
Weggestopt als een glas,
als zilte onschuld van een man,
als zwarte ogen achter rode gordijnen,
als zware schouders,
of
Weggestopt als zilte onschuld van een man,
als zwarte ogen achter rode gordijnen,
als zware schouders,
of van alles, maar niet wat er nu -daar- staat, dat is gewoon te dun en ook al veel te vaak geschreven
Ruud,
ondanks dat ik dit gedicht niet mijn beste gedicht vind, peins ik er niet over het nog te gaan veranderen, mijn ervaring is dat je na het schrijven er niet meer aan moet gaan zitten, (ook niet een beetje) desalniettemin bedankt voor je suggesties en moeite, (ook al begrijp ik die niet).
Nog een fijne dag verder.