Resultaten voor het trefwoord mond

moeder aarde – sef parker

wie zich als hoer
laat gebruiken

kan moeilijk spreken
van verkrachting

laat echt alles
met zich doen

moet je kijken
hoe smerig

lozen gaat vanzelf
loopt de mond van over

streling – wim de roo

behaagO was ik maar de kus
die zachtjes op je lippen drukt

de mond die al je haar
met huid en al

bezaait met zoenen
en dat ik dan die zoenen was

behaagziek als geen ander
of de tong, zo lekker diep en geil

terwijl ik ook de armen ben
waarin je zachtjes wentelt –

ja, zelfs de streling
zou ik willen wezen

over heel je naakte lijf

pauze – iniduo

‘Neemt niemand de telefoon op?’
wat is er eigenlijk mis met flessenpost aangezien
overzeese dromen smoren in een ongewilde noodstop

ik ben aan een dampige broodtrommel ontsproten
maar de kruimels achtervolgen alle geluiden in stilte
niettemin ben ik op weg, heb ik mijn land ontsloten

twaalf uur slaat de klok, de dag is doormidden gebroken
koffie uit automaten laat plastic achter in de mond
en smaakt bitter, ik weet het, ik heb eraan geroken

de stoet komt weer op gang zonder dat ik het merk
roest van de ziel is nu verwaaid met stuifzand in de lucht
genoeg gelummeld, geld moet rollen, aan ’t werk

op doordeweekse dagen is de aandacht niet bij de les
het schuim van hoge golven lonkt in de razende storm
ik voel een getemde zee maar werp mijn fles

ik blijf geloven – pallas van huizen

We zijn slachtoffer, we zijn dader
we zijn ziek, we zijn gezond
Echte liefde gaat nooit over
De wereld draait zich om

Ik blijf geloven, blijf geloven

en hou verder
gewoon mijn mond.

roomservice – pallas van huizen

Aaltje duwde met haar vingers
even was de stilte tastbaar, voelbaar
de deur viel uit zijn slot.

Roomservice.

Ze begonnen zachtjes samen te lachen.
De lakens hielden hun mond.

september – b. vogels

het park leunt achterover
de vijver lijkt me dichter
aan te kijken
onze rimpels zichtbaar

in het duister van de spiegel
groeien schouders naar elkaar
een blad drijft voor mijn mond
het wordt stil
in zoveel diepte

ma=altijd maaltijd – {{{ïe-e-ïet-e-iët-e-ïet-e-iets}}}

in ’t kwaak[bewust is de onder]kaak
ook ’t ge[deelte van diens mijd]taal
en de maal[tijd plus ma= altijd]
is ’t fy[siek proces volledig] bewust

& ’t zolder[bewust is ’t gedeel]te
op de achter[tong, slechts met ma]te
in ’t be[perkt bewust in de tong]riem

van ’t kelder[bewust is echter] meer
dan ’t ver[zamelen van gedach]ten
op schep[pende manier van wens]pakket

van ‘’t zolder[bewust is de boven]kaak
ook ’t onder[deel van diens wens]taal
en de paal[tijd plus pa=altijd]
richt ge[dachten op de vervul]ling

trilt ’t huig[idee in manifest]eren
trilt de sp[linter in ’t wrak]hout
en t[rekt de mond van binnen]uit
tussen maal[stenen van ’t honger]leven

geen eerlijkheid nodig van de zeepzieder – delphine lecompte

Ik heb geen nood aan de bekentenis van de zeepzieder
Maar ik krijg haar toch: de moord op zijn dochter met een diepgevroren moussaka
Is evenwel een verzinsel want ze leeft nog
Deze ochtend heeft ze mij ‘onhandige trut’ genoemd
Toen ik haar strijkijzer in haar moeders terrarium liet vallen.

Het terrarium was leeg
En de moeder lag in de tuin te wachten op de loodgieter
Met een navelput vol vlinderstof
De dochter van de zeepzieder vroeg na het strijkijzerincident:
‘Kun je hier blijven en mijn moeder een artikel over echolalie bij peuters met flaporen voorlezen?’

Maar ik kon niet, ik moest hierheen
Natuurlijk kon ik dat niet zeggen; dat ik dringend naar haar vader moest
Dus loog ik voor een keer met tegenzin: ‘Ik heb beloofd mijn blinde buurvrouw te vergezellen
Naar de zoo. Vooral de toekankreten beuren haar enorm op!’
Toen kon ik het niet laten een toekan te papegaaien, het was een weerzinwekkende imitatie.

De dochter van de zeepzieder nam hartelijk afscheid aan de deur
Ze bedankte me uitvoerig voor de voetbaden
Die ik aan haar zes pedante dwergkinderen zou hebben gegeven
De voetbaden waarvan ze dacht dat ik ze gegeven had
In werkelijkheid had ik twaalf voeten afgehakt.

De zeepzieder boomt maar door
Over die verzonnen dochtermoord met de diepvriesmaaltijd
Om hem de mond te snoeren prijs ik zijn eikel, dat werkt altijd.

strandverhaal – pallas van huizen

Tranen in de zon, zand in m’n mond
(van het frietje dat toch niet schoon was),
het waait zachtjes, koude lentelucht,
klamme handjes en een zandkasteel
wat maar niet wil lukken,

en dan vraag je mij of ik de golven zie?

de matige kunst van beademing – bert de kerpel

Met bals had ze geen ervaring en dat leidde tot een bestseller
‘Bals en ballen: ervaring nihil’ en dientengevolge wat geld
Voor de kermis met Pasen waarop ze met haar spokenogen
Menig man verleid had andermaal het schieten te proberen
Slechts in het spiegelpaleis kon ze kussen: mond op mond.