Resultaten voor het trefwoord lelijkheid

het blauwe uur – jessica bakker

De stad. De langzame en nog stille straten
met de gordijnen dicht en wij die nog zwijgen
onder de lakens. Onze lichamen ademen
de sound of silence
In het blauwe uur

In het blauwe uur dat soms een eeuwigheid lijkt
te duren voor de slapelozen
maar ik, die wijzers lees, krul mij in een bocht
achter huilende ramen van de stad
en vraag me af waarom ik zo lang zocht
Ik geef me prijs en jij krijgt al mijn lelijkheid
er gratis bij. Nu ben je mij zat

De stad. We passen er nog in
we hebben er nog gedronken,
geproost op wat we liever toch vergaten
zoals de mooiste ruzies, tot op ons bot geraakt
Want door merg en been gaat de liefde, nietwaar?
In het blauwe uur

user calendarclock-o

* – maaike klaster

Ik blijf maar vallen in armen die er niet zijn.
Wanneer houdt het op op, komt er een einde al al dat schrijven over lelijkheid –
ik heb er zeeën voor in tweeën moeten splijten – staat er iemand anders op
die zegt: Misschien is het nu dan wel genoeg geweest met al dat luie haten,
wegdoen van mijn Vader, Moeder, God, de Hemel, het Leven. Laat ik nou eens
doen wat mij bij mijn geboorte werd gevraagd, of ik onvoorwaardelijk lief wilde
hebben, wat ik inderdaad heel even heb gedaan, maar toen ook dat voor het
gemak heb weggegooid, want hoe lang zijn we hier nou eigenlijk op Aarde?

Dan kan ik eindelijk weer boontjes doppen, eten koken, een man liefhebben,
baby’s verschonen, mezelf lachend langs een raam zien lopen.
Want denk niet dat ik wat ik tegen jullie zeg niet ook tegen mijzelf heb gezegd.
Weet dat ik mijn verkrachters, en mijzelf om die verkrachters, voor alles heb
vergeven, zodat ik verder kon en wilde leven, deze pen heb opgepakt en
alles heb geschreven.

user calendarclock-o

* – maaike klaster

Lelijkheid heeft een nieuwe kleur gekregen
nu jij een moeder bent en mij zelfs
geen afkeurende blik meer waardig gunt.

Ben ik zodanig in waarde gedaald dat jij mij
vanaf je zelfgeschapen hoge troon het geschenk
van vruchteloosheid waar ik mee gezegend ben
met beide handen in moet peperen?
En wie houdt nu jouw kind dan vast?

O, dat was ik even vergeten:
moederschap betekent voor jou al proostend op
een levenslang publiek jezelf in een spiegelzaal
goedkeurend toewuiven, terwijl kinderloze vrouwen
jouw verwaand vermoeide voeten kussen
en je verwaarloosde kroost ligt te janken op de gang.

user calendarclock-o

für elize – hans goudart

Tussen beunhazerij
en kogelwerende teksten
baart de bundel zich strijdlustig
een eigen overgave.
Los van welke taal dan ook
baant het hart een klare lijn
maalt het om een letter of een lidwoord
meer of minder niet.
De lelijkheid van onze woorden
zal de zon een zorg zijn;
in het verblindend tegenlicht
wordt alles tot gedicht.

user calendarclock-o