Resultaten voor de tag lach

can’t fake love – pallas van huizen

Dat je zoveel voor iemand kan betekenen. Je koude lichaam onder de te warme deken. In het donker kijk je door het raam, door de nacht heen. Je bent zo moe, zo moe, zo moe. Ik zou me zo graag herkennen, meedoen. Echte dingen, daar moet je doorheen. Kattenverdriet, de ... »»»

als ik er over nadenk – b. vogels

uitgespit tot op het bot ligt hij blootgesteld op het laatste bed van kankercellen als ik er over nadenk hoe hij koffie maken kon zijn ringbaard een grap niet mocht verbergen de prostaat de man de das omdoet maak ik me op voor één ontbijtkoek meer scheer mijn kin en ... »»»

brief aan iemand die ik kende – maaike klaster

Eens zullen wij het nooit worden. Wilde jij nou bij mij of ik bij jou terugkruipen in die buik, onder een zelfgebreide streepjestrui? Want net als een zeepaardje kan ik mijn mannen zwanger door die oceaan laten dobberen en ik ben, zoals je weet, de Kleine Zeemeermin in het groot. ... »»»

verhalen van de aarde – maaike klaster

De maan door een vergrootglas boven een stad zien hangen. Zij verlangt naar haar straten, geeft zich aan de menigte over. Hier is niemand die haar ziet zoals wij haar zien. Hier is zij wit en verveelt zij zich nooit, vervelt zij alleen, ademt zij haar eigen stof weer in. ... »»»

inner child smile – maaike klaster

Dat mensen voor je konden vluchten zonder dat jij degene was die iemand kwaad wilde doen, wist ik niet, maar ik heb het gezien. Ze rende zo naar een stadje aan de andere kant van de spoorlijn. Daar zullen ze haar wel ergens uit een greppel hebben gevist omdat ze ... »»»

de oneindigheid van het oneindig kleine is niet alles – joost de jonge

Ik zuig het licht op Van gestorven tragiek Leef in de blinkende ogen Van wie mij ziet Omvat de ruimte Zoals het onkenbaar immateriële Ruimte geeft Aan het universum om uit te dijen Is het kleinste zo oneindig Groot en onzichtbaar Het draagt nog vele Andere materiële universa Op een ... »»»

mijn vader wordt een hond en ik moet jezus spelen – delphine lecompte

Een hond met de overduidelijke ziel Van een Tibetaanse monnik likt De dijwonde van een agnostische fietsenmaker Naast de fietsenmaker ligt mijn vader Met gespreide armen in een filmwoestijn. Hij speelt een profeet En ik verzorg de catering Natuurlijk is het een droom De hond is de ster van de ... »»»

* – maaike klaster

Gezondheid heeft mijn naam gekregen, maar ik weet niet wie ik zonder die ziekte ben. Dit kunnen ze niet menen, iedereen wil mij af zien takelen. Mijn arts zodat ze gelijk heeft gekregen. Mijn moeder en ik omdat we bijna niet meer anders weten. Alleen mijn vader en de zijne ... »»»

lach om de dood – enrico

voor haar op tafel stond het kistje besmukt met een roos het rook nog steeds naar zoete herinnering lang geleden had ze het gekregen van een te vroeg gegane vriendin “in nood: open het!” levenslang achter haar was ze in nood en opende het kistje een glimlach tekende haar gelaat ... »»»

ze kraait nog kind – jelou

Ze slaat haar armen om koppige draken leest ezelsoren glad in vuur aan de schenen, gedoofd door moeders nacht ze kraait het kind in trouwen met poezen haar borsten gepreveld in oudere tongen dan rose kauwgom verdragen kan ik wikkel haar benen in brandwerend folie stel heupen af op onzichtbaar ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...