Resultaten voor het trefwoord harnas

de beweging – mattijs deraedt

Bedankt aan de beweging,
want het is zij en zij alleen
die mij inspireert.

Nog meer dan het gonzende lichaam
dat blinkt in deze koude kamer.

Nog meer dan het lachen van een vrouw,
jong en vol onzin, maar geslepen
en rad van tong.

Nog meer dan het licht tussen mijn oren,
de geladen leegte na een bloedneus
of het prikken van een nieuw harnas.

Nog meer dan de eindeloze bast die staat
en blijft staan, geolied deint onder liefde.

Nog meer dan dit alles
is het de beweging die me stuwt
en verrast, die me hard en week maakt,
die me wakker schudt en streelt
met haar spannende spieren.

En na de beweging rest alleen nog de slaap,
die maar niet komen wil.

user calendarclock-o

beneden is het stil – yvonne van der haven

als je dan in het harnas sterft
moet je het ook maar goed doen
zul je niet gedacht hebben

dat de koningin door jou
rechtsomkeert moest maken
zul je niet geweten hebben

of het boven stil is
vraag ik me af
en of jij dat nu weet
 
 
 
I.M. Jeroen Willems

user calendarclock-o

de eerste abortus – maaike klaster

Als ik slaap, houdt Marilyn de wacht door aan de muur vanuit haar
laag uitgesneden, strak gesnoerde harnas iedereen die binnenkomt
zwoel toe te lachen. Een betere vermomming bestaat niet.
Iemand stuurt zijn kleine haatsoldaten op mij af; ik fluister Norma
Jean in het donker. Zij sust mij met immer gestifte lippen, speelt
voor deze keer mijn grote zus. In mijn dromen red ik haar uit haar
zelfverzonnen gevaren, steken wij samen sigaretten op, branden wij
onze vingers licht. Niemand die ons nu nog zal leren kennen.

Maar ik zag het wel, mijzelf in precies zo’n korset, met net zulke
dikke billen – en dikke pret. Zo heeft zij mij op aarde gezet.

Die eerste abortus, dat was ik, maar mijn moeder zei dat ik na de
late logeerpartij meteen naar huis moest komen, dus daar lig ik.
Te slapen.

user calendarclock-o

saturnus in kreeft conjunct de ascendant – maaike klaster

Wat ik in mijn kop heb, heb ik niet in mijn kont zitten,
dus hijs ik mij aan die salontafel op, beweeg ik mij zijwaarts
door de ruimte, terwijl ik mij met beide handen aan het tafelblad
heb vastgeklampt, als een krab.

Vierentwintig uur per dag draag ik een beugel die mijn benen spreidt.
Om mijn heup terug in de kom te duwen, zeggen ze, maar het enige
wat ik kan denken is dat ik een beetje jong ben om zes maanden lang
onafgebroken met mijn benen wijd te liggen.
In de wieg draai ik mij om met een plof.

Dit is hoe ik heb leren vechten, met een rompertje en een metalen
harnas aan. Zoals ik ergens al eens eerder schreef:
I was born ready, baby.

user calendarclock-o

luchtbel – bart pinnoo

Je moet me helemaal doorgronden.
Je mag alles van me weten.
Ik heb niets meer te verbergen.
Ontdek alle schakels in mijn keten.

Wandel op mijn mosgrond.
Bijt door mijn appelschil.
Vind mijn gladde pit
en het pure wit erin als je wil.

Je geeft mijn schepping zin
en ik geef me zowaar gewonnen.
Ik zie je bodem nog niet.
Natuurlijk, we zijn maar net begonnen.

Wat ben ik blij dat ik je heb
en ik ben niet meer alleen.
Ik zal alles van je uitpluizen
en je beschermen door alles heen.

De dagen zijn terug als nieuw,
de zon straalt en de regen verkoelt.
Ik leef helemaal op als het lukt
dat je mijn liefdeborstelstreek voelt.

Ik heb geen harnas of hoge toren meer
en zo wordt het beter tot ik je ook ken.
Ik wil niet meer de clown zijn van overdag
maar me gewoon tonen zoals ik ben.

En ondanks de diepe krassen
ben je voor mij begeerlijk en mooi.
Ik besef niet dat ik vertekenend verliefd ben
en smelt van passie in jouw diamanten kooi.

user calendarclock-o