Resultaten voor de tag hanny

opmerking – diana hoogenraad

geachte redactie, ik had twee maal een reactie gegeven, een op Hanny, een nette reactie, niet geplaatst, u bent tegen vrijheid van meningsuiting? er wordt toch niet gevloekt, u heeft ineens zoveel regeltjes, kom toch terug bij het eerste, kom weer terug tot bezinning, het begint op een kleuterschooltje te ... »»»

heer met hoed – hanny van alphen

flamboyant en extravagant wandelt, nee schrijdt hij voorbij neemt even zijn hoed af voor grijze vogels op de galerij van het appartementencomplex tot dat donkere straatje waar hij ooit strategisch was neergezet als een tinnen soldaatje men fluistert, beschimpt en kluistert hem op fictieve gronden hij ronselt en raust, hoereert ... »»»

verpaupering – hanny van alphen

hier druist de aanpalende muur tegen alle gevoelens in van het gewezen patriciërshuis de dubbele deur – Europees eiken – met hand gesmede klink kraakt en braakt wat vocht naar buiten welk een onverlaat metselt fabrieksgebakken steen op waalformaat aan mijn gevel van puur natuur steen uit rotsen gehouwen ik ... »»»

doodlopende weg – hanny van alphen

wanneer ik weer eens over akkers stap door brede voren ga, zo diep bevroren de kraaien zie daar op de torenkap hun jassen zwart, ze lijken hier te horen en winter weer zijn glazen offers schenkt aan sloot en vaart waar reigers onverdroten ondanks het stille wit van dood die ... »»»

decembermeisje – hanny van alphen

wanneer de prille sneeuw vluchtig nog langs mijn wangen strijkt het gras witter oogt dan zwanen op een bevroren plas mijn koude handen december vegen en tijd verder wijkt zie ik, heel even maar dat meisje in haar rode winterjas

appeltaart en dode schrijvers – hanny van alphen

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt – de hand van god – en streelt de kaft dood, zegt ze, alle ... »»»

bij de dood van een klaploper – hanny van alphen

wil ik het bronzen zelfbeeld of de gouden tand dat is de vraag een pottenkijker in mijn keuken of een mee-eter ik gis niet waarom die uitvreter nalaat een reden te geven anders dan zijn lijfspreuk – rood staan is beter dan wit liggen dus leen ik bij het leven ... »»»

ijstijd – hanny van alphen

de stenen tafel is niet meer, erosie heeft de tekens weggepoetst een god is iemand die zichzelf doceert de mens, hij weegt niet meer of minder dan zijn uitgekauwde ik dan strootjes met zijn nageslacht, dat diepgevroren wacht en wacht

bomenblues – hanny van alphen

wanneer vogels worden teruggefloten en wassende westenwind mijn armen zal ontbloten speel mij dan een herfstcantate wanneer bladmuziek zal omslaan naar winterharde twijfel over armbreed voortbestaan kerf dan in mij, jouw naam

vissen en vader – hanny van alphen

Het kleine joch schopt steentjes voor zich uit fluitend op zijn vingers verschrikt hij vogels aan de waterkant waar hij de vissen voert, azend op grote vangst, ’t liefst een karper of dezelfde snoek, die hij met vader ving hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek en de ring van ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...