sylvia – sunshine tenochtithlan

Je adem ruist nog door in woorden
die, schijnbaar luchtig, als weerhaken
indalen, in hun zwaarte licht en moed
zich schuldig doen voelen, verterend

in de letterdans die jij tot uitputting
toe jezelf hebt meester gemaakt, nog
ongewis van de kracht die jouw jeugd
het altijd zou gaan doen behouden,

tot het jou overwon. Weerloos onder de
schapen op de woeste hoogten die jou
ooit bezochten, lig jij, elke belofte opgelost
in de maalstroom van onvaste hechting.

Sylvia Plath 27 okt 1932 – 11 feb 1963
Nicholas Hughes 17 jan 1962 – 16 mrt 2009

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK