Een middag rond de waterglijbaan.
Verbijsterende uitzichten op fysieke vormenspel
van het mensendier. Uitschieter: de man
met het haast mathematische ballonbuikje rond de navel,
clownesk geaccentueerd door plaatselijke beharing.
Hoe kan ik de differentiaties onbewogen gadeslaan
en, duizelend van indrukken, op een terras gaan zitten
als een kantoorbediende? Hoe een bevredigend slot
te breien aan de lappendeken van vetkwabben,
chocoladekontjes, helmgrasachtige ruggen,
droomenkels en sproetenwoestijnen? Hun toeval
dat levenslang strakker zit als duikerspakken.
Uitgedeeld door een hersenloze. Toon ik hier
het bestaan van God of een Rechtvaardige niet al aan
door, nadruppelend, op doodgemoedereerde wijze
een Cola Light te bestellen?