het hoort niet (x2) – delphine lecompte

Als ze me graag hebben
Dan komen ze dichter
Met hun cyanotische extremiteiten prikken ze
Gaten in mijn dwaze bubbels, mijn dromen van
Vraatzucht en spectaculaire jukbeenderen, mijn huid nooit vaal.

Na een tijdje gebeurt het onvermijdelijke:
Ik die iets gênants met mijn naaktheid en met een liedje dat
Weinig met wellust te maken heeft en alles met kwalen die
Typisch mannelijk zijn, ik kweel dat liedje dus naakt
Waarschijnlijk op de vensterbank van zijn dochters slaapkamer
(ze is op reis/ ze is dood/ ze studeert filosofie in Odessa, waar anders?)
De overburen zijn thuis, ze doen de lichten uit en turen met elkaars geslachten
In klamme handen, toch zijn ze kwaad de volgende ochtend.

Je kunt het al raden: ik word buiten geschopt
Als een afgedankte circushond met evenwichtsstoornissen zwerf ik
Door de straten, het is zelfs een beetje romantisch
Tot ik een roestige smaak in mijn mond krijg en omineuze tekens
Mij een boodschap willen brengen en wat ze zeggen is een echo
Van wat ze gisteren zeiden en ik ben gedoemd, GEDOEMD om dit te herhalen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK