jouw toevallige schaduw op de blauwe wand
lijkt op een rauwvleeseter, een pelsjager
op sneeuwschoenen, je weet: een man die knielt
verliest een kwart van zijn hoogte, verliest

minstens zeven woorden voor de gulden snede
met rode inkt in spiegelbeeld geschreven.
zachte sneeuw die de opening bedekt
sneeuw om op je tong te laten smelten,
geribbelde sneeuw, ach hier staat de zon stil

de cirkel is de wereld die je laat bewegen
het vierkant de vorm van wat zich afsluit, beperkt.

sneeuw, ijs, drijfhout, huid
het leent zich niet voor hoogstaande architectuur, weet je
ik heb daar een neusje voor.